يكى از مردان قريشى ساكن مكه گويد:سفيان ثورى گفت:بيا ما را ببر خدمت جعفر بن محمد عليه السّلام گويد:من با او خدمت آن حضرت رفتيم و وقتى رسيديم كه سوار مركب خود شده بود،
سفيان به آن حضرت عرض كرد:يا ابا عبد اللّه حديث خطبۀ رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را در مسجد خيف براى ما بازگو،
فرمود:اكنون بگذار دنبال كار خود بروم چون سوار شدم، و برگشتم براى تو باز مى‌گويم،
عرض كرد:تو را به قرابت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله سوگند كه اين حديث را برايم بيان فرمائيد
آن حضرت پياده شد و سفيان عرض كرد:دستور بدهيد تا دوات و كاغذ براى من بياورند و آن را از زبان شما بنويسم،دوات و كاغذ خواست و سپس فرمود:
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم ،اين است خطبۀ رسول خدا در مسجد خيف، خرم باد بنده‌اى را كه گفتار مرا بشنود و آن را در دل جاى دهد و حفظ كند و به هركسى نشنيده برساند،
ای مردم بايد حاضران با غائبان برسانند بسا كسى كه دستور آگاهى و بينايى را با خود دارد ولى خود با فهم و بينا نيست و چه بسا به كسى اين دستور را مى‌رساند كه بسيار بينا و آگاه است.
سه چيز است كه دل مرد مسلمان با آن دغلى روا ندارد:
1-اخلاص در كردار براى خدا.
2-خيرانديشى براى ائمۀ مسلمين.
3-همراهى با جماعت مسلمانان،زيرا دعوتشان فراگير است براى هر كس كه در پشت سر آنها است مؤمنان برادرند و خونشان برابرند و يكپارچه و متحد و كوچكترين آنها براى اجراى پيمانشان كوشا است.
سفيان آن را نوشت و بر آن حضرت باز خواند و امام صادق سوار شد،من و سفيان آمديم تا آن‌كه در ميان راه به من گفت:تو با خود باش و بايست تا من در اين حديث نگاهى و انديشه‌اى كنم،
و من به او گفتم:به خدا ابا عبد اللّه الصادق با ذكر اين حديث به گردن تو حقى انداخته كه هرگز از گردنت نرود،
گفت:كدام حق؟
گفتم:در اين جمله كه:
سه چيز است كه دل مسلمان در آن خيانت و دغلى روا ندارد،
يكى اخلاص عمل براى خدا كه ما آن را فهميديم
ولى دومى كه خيرانديشى براى ائمه مسلمين است،اين ائمه‌اى كه خيرانديشى آنها بر ما لازم است چه كسانى هستند؟
معاويه بن ابى سفيان و يزيد بن معاويه و مروان بن حكم و همۀ آن كسانيند كه گواهى آنان را در دست نداريم و نماز به دنبال آنها نخوانيم؟
و سومى كه ملازمت با جماعت آنها است مقصود كدام جماعت است؟
آیا مقصود جماعت مرجئه است كه مى‌گويند هركه نماز هم نخواند و روزه هم نگيرد و غسل جنابت هم نكند و خانۀ كعبه را هم خراب كند با مادرش همخوابگى كند به محض نام مسلمانى كه بر خود نهاده است در ايمان هم درجه جبرئيل و ميكائيل است؟
آیا مقصود جماعت قدرى‌ها است؟كه مى‌گويند:آنچه خدا خواست نشد و آنچه ابليس خواست شد؟
آیا مقصود جماعت خوارج است؟كه از على بن ابى طالب عليه السّلام بيزارند و او را كافر مى‌دانند؟
آیا مقصود پيروان جهنم‌اند؟ كه مى‌گويند:ايمان همان خداشناسى است و ديگر چيزى جز آن نيست؟
سفيان گفت:واى بر تو در معنى اين دو جمله حديث چه مى‌گويند؟
گفتم:مى‌گويند مقصود از امامى كه خيرانديشى براى او بر ما واجب است على بن ابى طالب عليه السّلام است.
و مقصود از جماعتى كه ملازمت آنها واجب است خاندان اوست.
گويد:آن نامه را گرفت و دريد و سپس به من گفت:از آن به احدى خبر مده.
الکافي ج۱ ص۴۰۳
