حاکم دوم در دوران خلافت خویش به شدت اصرار داشته است تا مردم نام انبیا، مانند ابراهیم و عیسی و به خصوص "محمد" را بر فرزندان خویش نگذارند...

دقت کنید:
و کتب عمر الی الکوفة لا تسموا احدا باسم نبی.
عمر به کوفه نامه نوشت و گفت: احدی را به اسم پیامبر، نام گذاری نکنید.
جواهر العقود – المنهاجی الأسیوطی – ج ۲ – ص ۴۶۶/ شرح مسلم – النووی – ج ۱۴ – ص ۱۱۳/ فتح الباری – ابن حجر – ج ۱۰ – ص ۴۷۲/ عمدة القاری – العینی – ج ۱۵ ص۳۹

و این اصرار بر نگذاشتن نام توسط عمر در حالی است که صحابه ای مانند ابوبکر و طلحه، دو تن از همفکران او، در زمان پیامبر فرزندان خویش را به نام انبیا نام گذاری کرده بودند، جناب محمد بن ابوبکر متولد سال ۱۰ هجری است و طلحه نام های موسی، عیسی، اسحاق، یعقوب، ابراهیم... و محمد را برای نامگذاری ۱۰ فرزندش انتخاب کرد.
و اما جالب اینجاست که عمر نه تنها از نام گذاری به اسم انبیاء و به خصوص پیامبر(صلی الله علیه و آله) نهی می کرد، در مقابل به نام گذاری افراد به اسم خود می پرداخت!!!!

و کان عمر بن الخطاب سمّى عمر بن علیّ بإسمه.
عمر بن خطاب، فرزند علی را از نام خویش، «عمر» نام‌گذارى کرد.
أنساب الأشراف، ج ۱، ص ۲۹۷

و مولده فی أیام عمر. فعمر سماه باسمه.
در زمان عمر متولد شد و عمر، نام خودش را براى او انتخاب کرد.
سیر أعلام النبلاء، ج ۴، ص ۱۳۴، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة – بیروت، الطبعة: التاسعة، ۱۴۱۳هـ

حال طرح سوالی که پاسخی قاطع می‌طلبد:
چرا حاکم دوم از نام گذاری به نام پیامبر (صلی الله علیه و آله) منع می‌کرد ولی در عین حال نام گذاری به اسم خود را تجویز می نمود؟!
آیا شان «نام عمر» از شان «نام رسول الله» صلی الله علیه و آله بالاتر بود؟!
(لازم به ذکر است جناب عمر بن علی علیهماالسلام از شهدای گرانقدر دشت کربلا هستند.)

نوشتن دیدگاه