سرت را بالا بگیر مدینه! نفس بکش عطر و بوی بهشتی آن «درخت معطر» را که شجره طیبه است و ریشه دوانده در عمیق لحظه‏ های زمینی‏ ات تا از این پس، چندی در خنکای چتر مهربانی‏ اش، کوچه‏ گرد ملکوت باشی.
آمده است تا نگاه آسمانی‏ اش را بپاشد بر خاک. سرت را بالا بگیر مدینه!
باز کن دروازه ‏های دلت را به روی میهمانی از بهشت.
شانه‏ های استواری می‏ آید که جان پناه خستگی‏ های صبر است در تلاطم ناشکیبایی ‏ها.
«کسی می‏ آید که پیاله جانش پر است از شراب‏های «مگو»! کسی می‏ آید که راز سر به مهر صبوری را در سینه دارد.
امروز، روز زینب است؛ بانویی که پیراهن استقامت، تنها برازنده قامت اوست. امروز، روز جریان عشق است؛ به نام نامی زینب، در شریان‏های خشکیده عالم! عالمه غیر معلمه‏ ای می‏ آید تا محبت کردن و دوست داشتن بیاموزد به طفلان مکتب عشق. عقیله بنی‏ هاشم می‏ آید تا معجون عقل و عشق را به کام تشنه دنیا بریزد!
امروز روز زینب است؛ روز رستاخیز خطابه‏ های آتشین در گوش ناشنوای جهان!
امروز روز زینب است؛ روز زینت شانه‏ های مهربانی علی، هم‏درد رنج ‏های متوالی فاطمه، هم‏سفره دردهای ناتمام حسن (علیه ‏السلام) .
زینب (علیهاالسلام) می ‏آید تا دست‏هایش، نوازشگر یتیمی زمین باشد، در روز قیامت کرب و بلا!
تا چشم ‏هایش، فانوس روشن اهل حرم باشد در تاریکنای مصیبت!
تا اقیانوش دلش، آرامش جان‏های توفانی شود در تلاطم اندوه!
می ‏آید تا صبر، سر بر دامان صبوری‏ اش، یک دل سیر بگرید.
زینب (علیهاالسلام) ، دختر غدیر است و هم‏ ناله بیت‏ الاحزان. قافله‏ سالار کاروان اسارت و آزادگی است و خواهر دریا.
زینب (علیهاالسلام) ترجمان خوشید بر نیزه است. خوش آمدی بانو! حزن صدایت را بادها، پیش از این وزیده بودند. پیش از آمدنت، جان‏ها آتش اندوهت را بال بال می‏زدند.
عطر حضورت را تمام گل‏های محمدی و یاس، تکثیر کرده بودند. ای محور دلدادگی! پروانه بودن را یادمان بده.
اگر نمی‏ آمدی، شیرازه ‏های استقامت به هم می‏ریخت.
قصیده نینوا ابتر می‏ ماند؛ اگر شعرش را تو نمی‏ سرودی.
رسالت عاشورا ناتمام می‏ماند؛ اگر نبودی، ای پیامبر واقعه عشق!
ای مقدس ‏ترین آیه ایثار! نزول آسمانی ‏ات از زبان زندگی، بر خاک مدینه خجسته باد!
وزیدن عطر نجابت ملکوتی‏ ات در شش گوشه افلاک خجسته باد!
«دست من نیست اگر دست دلم می‏لرزد مژه ‏ام می‏پرد امشب خبری خوش دارد».

خدیجه پنجی

نوشتن دیدگاه