حماسه خونين كربلا را نمى ‏بايست گذاشت تا فراموش شود. ازياد رفتن قضيه عاشورا، خواسته امويان بود، و احياگرى و زنده نگهداشن آن، خط و برنامه اهل بيت. از اين رو، بازماندگان آن حماسه، هر يك به نحوى، زبان گوياى آن قصّه ماندگار گشتند.

زينب سلام الله عليها نيز سهمى عمده در اين راه داشت. هم با برپايى مجالسى به ياد شهيدان كربلا، هم با سرودن شعر به ياد برادر شهيدش و ديگر شهيدان و به خون خفتگان آن وادى خون. فصاحت و نطق وبيان و زبان ادبى زينب، همواره ياور او در اين احياگريها و افشاگريها بود، حتى آن روز كه سربريده برادر را بر فراز -نى- تماشا میكرد، خطاب به او گفت:

-يا هِلالاً لَمّا اسْتَتَمّ كَمالاً ...- {بحارالانوار، ج 45، ص 115}

و با زبانى شاعرانه، آن سر را به ماه تشبيه كرد كه با حيله و كينه دشمن، غروب زودرسى داشته است.

و بعدها هم در سوگ حسين عليه السلام چنين سروده است:

-عَلَى الطَفِّ السَّلامُ وَ ساكِنيهِ ...-

-سلام بر -كربلا- و برآرميدگان آن دشت، كه روح خدا در آن قبّه ‏ها و بارگاه هاست.

جانهاى افلاكى و پاكى كه در زمين خاكى، مقدّس و متعالى شدند.

آرامگاه جوانمردانى كه خدا را پرستيدند و در آن دشت ها و هامون ها خفتند.

سرانجام، گورهاى خاموششان را، قبّه‏ هايى افراشته در بر خواهد گرفت،

وبارگاهى خواهد شد، داراى صحنه اى‏ گسترده وباز...-

حضرت زينب، پيوسته در چند سالیكه پس از عاشورا زنده بود، چشمانى اشگبار و قلبى محزون و زبانى مرثيه‏ خوان و يادآور نسبت به شهداى كربلا داشت وهرگاه نگاهش به يادگار برادرش امام زين ‏العابدين عليه السلام مى ‏افتاد، غم واندوهش افزون میشد. غصه ‏ها از او پيكرى نحيف و دلى سوخته بر جاى نهاده بود. {حياة الامام الحسين، باقر شريف القرشى، ج 3، ص 428}

آن قطره‏هاى خون كه در آن كِشتيم
فريادهاى خفته اين خاك است
اين دشت، پرزلاله شود روزى
ديگر نه جاى هرخس وخاشاك است

محصول اين زراعت خونين را
دستان سبز قافله خواهد چيد
چشم جهان، نتيجه اين خون را
در روزهاى آتيه خواهد ديد

ما كِشتى نجات غريقانيم
در راه تيره، مشعل سوزانيم
همواره تا زمين و زمان باقى است
بر تارك سپهر، فروزانيم

و... امروز، زينب قهرمان به عنوان نگهبان خط خون و مفسّر قيام عاشورا شناخته میشود. راستى، چه كسى چون او توانست حق عاشورا را ادا كند؟

نوشتن دیدگاه