مردم مدينه از فاجعه ى خونين طف هر چند كم و بيش اطلاعى داشتند، اما اين خبر وحشت بار و بسيار گنگ و مبهم بوسيله سعيد بن عاص فرماندار مدينه به آنها رسيده بود از اين نظر جنايتها و كشتارها و وحشيگريهائى كه با دست حكومت شام نسبت به پاكترين مردان اسلام انجام شده بود كاملا از نظر آنها پوشيده بود و اكنون كه كاروان اسارت به مدينه باز مى گردد مردم آن شهر مصيبتهاى جانسوز نينوا را از زبان صاحبان مصيبت مى شوند، هنگامى كه اين قافله به نزديك مدينه رسيدند، امام سجاد عليه السلام به منظور آنكه شهر مدينه را براى يك جنبش و انقلاب فكرى در راه بهره بردارى از نهضت مقدس سالار شهيدان آماده گرداند، بشير بن جذلم را كه در ركاب آن حضرت بود به حضور طلبيد و فرمود يا بشير: رحم الله اءباك لقد كان شاعرا فهل تقدر على شيئى منه ؟ فقال بلى يا بن رسول الله انى شاعر فقال ادخل المدينة وانع اباعبدالله قال بشير فركبت فرسى و ركضت صوتى بالبكاء و انشاءت اقول .
يا اهل يثرب لامقام لكم بها

الجسم منه بكر بلاء مضرج

يعنى اى بشير! خدا پدرت را رحمت كند، او مردى شاعر بود آيا تو هم مى توانى شعر بگوئى عرضع داشت بلى يابن رسول الله من هم شاعرم ، فرمود پس داخل مدينه شو و مردم را از شهادت حسين آگاه گردان بشير مى گويد بر اسب خود سوار شدم و با چشم گريان گفتن اى اهل مدينه ! ديگر در اينجا نمانيد زيرا حسين كشته شد و در شهادت او است كه من اينگونه مى گريم، بدن مقدس او را در كربلا به خون آغشته كردند و سر او را بر بالاى نيزه در شهرها گرداندند
آنگاه گفتن اى اهل مدينه ! اينك على بن الحسين است كه يا عمه ها و خواهران خود نزديك شماست و پشت ديوار شهر جاى دارد.من فرستاده ى او هستم كه جايگاه او را به شما نشان دهم ، بشير مى گويد:
در هنگامى كه مردم مدينه صداى مرا شنيدند و از مراجعت زنان و فرزندان داغ ديده حسين آگاهى يافتند نه تنها مردان بلكه هيچ زن مستوره اى باقى نماند مگر آنكه ضجه زنان از خانه بيرون آمد و به خارج شهر رهسپار گرديد. آن روز فريادها و ناله هائى در فضاى مدينه طنين انداخت كه مانند آن ديده نشده بود.
با اين ترتيب زين العابدين عليه السلام زمينه ى دلها و افكار اجتماع را براى يك بهره بردارى عظيم در راه هدف مقدس خود آماده ساخت ، اكنون جمعيت از زن و مرد در اطراف خيمه آن بزرگوار موج مى زند و بايد آن حضرت از اين فرصت استفاده كند و جنايتها و وحشيگريهاى حكومت شام را كه در يك بيابان دور دست نسبت به خاندان پيغمبر و پاك مردان بزرگ اسلام انجام شد آشكارا و بر ملاء سازد.
امام عليه السلام به خوبى مى داند كه اگر يك انقلاب فكرى و هيجان عمومى به نفع خاندان پيغمبر و طرد و لعن دودمانى بنى اميه در شهر مدينه به وجود آيد به علت موقعيت خاصى كه آن شهر دارا است خواه و نا خواه در سراسر كشور اثر عميقى خواهد گذارد، امام سجاد بايد اين انقلاب را از هم اكنون پايه گذارى كند و ماهيت اهرمنى بنى اميه و دشمنان واقعى اسلام را آشكار سازد، اين اين نظر از خيمه بيرون آمد در حالى كه دستمالى در دست داشت تا اشكهاى چشم خود را ( كه هر يك چون سيلى بنيان كن پايه هاى قدرت آن بوسفيان را فرو مى ريخت ) پاك كند آنگاه در برابر آن جمعيت انبوه كه ضجه ها و فريادهاى خود را نمى توانستند كنترل كنند قرار گرفت و با شاره ى دست مردم را به سكوت امر داد و اينگونه شروع به سخن فرمود:
الحمد الله رب العالمين ملك يوم الدين بارى ء الخلايق اجمعين ...ايها القوم ان الله و له الحمد ابتلانا بمصائب جليلة و ثلمة فى الاسلام عظيمة قتل ابو عبدالله الحسين و عترته و سبى نسائه و صبيته و دار و ابر اءسه الى البلدان من فوق عامل السنان و هذه الرزية التى لامثلها رزية ، ايها الناس فاى رجالات منكم يسرون بعد قتله ام اى فؤ اد لايحزن من اجله ام اءيه عين منكم لقتله اى اى فؤ اد لايحن اليه اى سمع يسمع هذه الثلمة التى ثلمت فى الاسلام و لا يعصم ايها الناس اصبحنا مطرودين مشردين مذودين و شاسعين عن الامصار...من غير جرم اجتر مناه و لا مكروه ارتكبناه و لاثلمة فى الاسلام ثلمناها ماسمعنا بهذا فى آبائنا الاولين ان هذا الااختلاق و الله لوان النبى تقدم اليهم فى قتالنا كما تقدم اليهم فى الوصاية بنا لمازاد و اعلى مافعلوا (2)
يعنى حمد خداى كه پروردگار 0 مالك روز جزا و آفرينده ى همه ى مخلوقات است ... اى مردم سپاس خداى را كه ما را مورد آزمايش قرار داد به مصيبتهائى بزرگ و شكافى عظيم كه در اسلام واقع شده است ، همانا حسين بن على و ياران و جوانان او را كشتند و زنان و فرزندانش را اسير نمودند و سر نازنين او را بر بالاى نيزه در شهرها گرداندند و اين مصيبتى است كه مثل و مانند ندارد.
اى مردم ! كدام يك از مردان شما پس از اين مصيبت دلشاد خواهد شد و كدام دلى است كه به خاطر آن دچار اندوه نگردد؟ او كدام چشمى است كه از ريختن اشك خود دارى نمايد؟ اى مردم كدام قلبى است كه شيفته آن حضرت نشود؟ او كدام گوشى است كه بتواند اين مصيبت را بشنود؟!
اى مردم ! ما را پراكنده ساختند و از شهرها دور نمودند....بدون آنكه گناهى را مرتكب شويم يا عمل ناشايسته اى را انجام دهيم و يا رخنه اى را در اسلام ايجاد كرده باشيم به خدا سوگند كه اگر رسول خداى به جاى اينكه اين جماعت را به حمايت و حراست از ما وصيت مى فرمود به قتال و محاربه ى با ما دستور مى داد هر آينه بيش از آنچه كه تا؟ نون نسبت به ما كردند انجام نمى دادند.
امام عليه السلام در ميان شور و هيجان شديد مردم كه با اشك و آههاى سوزناك آنها تواءم بود خطابه ى خود را به پايان رساند، در اين گفتار زين العابدين براى اولين بار جنايات هولناك و وحشيگرى هاى حكومت دمشق را بى پرده براى مردم مدينه روشن ساخت و دودمان بنى اميه را رسوا نمود؛ هنگامى كه خطبه ى امام به پايان رسيد صعصعة بن سوحان كه از ياران به وفاى اميرالمؤ منين على بن ابيطالب عليه السلام بود به پاى خواست و سخنانى ايراد نمود آنگاه كاروان حسينى در ميان اشك و آه مردم به شهر مدينه وارد گرديدند.
------------------------------------------------
1-لهوف سيد بن طاوس صفحه ى 119 چاپ قم
2-لهوف سيد بن طاوس صفحه ى 121 چاپ قم
-----------------------------------------
شهيد سيد عبد الكريم هاشمى نژاد

نوشتن دیدگاه