احمد بن حنبل و أبو عوانه در مسند شان نقل مىكنند:كانت عَائِشَةُ تَأْمُرُ أَخَوَاتِهَا ان يُرْضِعْنَ من أَحَبَّتْ عَائِشَةُ ان يَرَاهَا وَيَدْخُلَ عليها وان كان كَبِيراً خَمْسَ رَضَعَاتٍ ثُمَّ يَدْخُلُ عليها وَأَبَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النبي صلى الله عليه وسلم ان يُدْخِلْنَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَداً مِنَ الناس حتى يَرْضَعَ في الْمَهْدِ.(1)عائشه، به خواهرانش دستور مىداد به مردانى كه او دوست دارد آنها را ببيند و بر او وارد شوند، پنجبار شير دهد؛ اگر چه مردان بزرگ باشند، سپس بر او وارد شوند؛ اما امسلمه و ساير زنان پيامبر (ص) با اين كار مخالف بودند كه با اين نوع شير خوردن، احدى بر آنها وارد شود؛ مگر اين كه در گهواره شيرخورده باشند.
برای دیدن عکس در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید
محمد بن ادريس شافعى در كتاب الأم و مالك بن أنس در كتاب الموطأ و ابن حبان بستى در صحيح خود مىنويسند:فَكَانَتْ تَأْمُرُ أُخْتَهَا أُمَّ كُلْثُومٍ وَبَنَاتِ أَخِيهَا يُرْضِعْنَ لها من أَحَبَّتْ أَنْ يَدْخُلَ عليها من الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وأبي سَائِرُ أَزْوَاجِ النبي صلى اللَّهُ عليه وسلم أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَدٌ من الناس.(2)عائشه به خواهرش ام كلثوم و دختران برادرش دستور مىداد مرادانى را كه او دوست بر او وارد شوند، شير دهد؛ اما ساير زنان رسول خدا اجازه نمىدادند كه با اين نوع شيرخوردن كسى بر آنها وارد شوند.
برای دیدن عکس در اندازه اصلی روی ان کلیک کنید
آيا واقعا عائشه دوست داشت كه مردان نامحرم بر او وارد شوند و اين علاقه به حدى بود كه به خواهرش دستور مىداد به اين مردان بزرگ سال شير دهد تا آنها به عائشه محرم و اين رابطهها مستحكمتر شود؟با اين كه گذشت كه رسول خدا از ورود برادر رضاعى عائشه بر او خشمگين شده بود و عائشه را از اين كار باز داشته بود؛ اما چرا عائشه بعد از رسول خدا صلى الله عليه وآله بر خلاف گفته آن حضرت عمل كرده است؟و اگر اين مطلب واقعيت ندارد، چرا ائمه و بزرگان اهل سنت آن را با آب و تاب فراوان نقل كردهاند؟ چرا به نظر ديگر همسر رسول خدا صلى الله عليه وآله عمل نميشود؟ما انتظار داريم كه علما و دانشمندان اهل سنت جوابگوى اين مسائل باشند و ذهن جوانان سنى را از اين شبهات پاكسازى نمايند.
پي نوشت:
(1)الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص270، ح26373، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛/الاسفرائني، أبو عوانة يعقوب بن إسحاق (متوفاي316هـ)، مسند أبي عوانة، ج3، ص122، ناشر: دار المعرفة – بيروت؛/السجستاني الأزدي، ابوداود سليمان بن الأشعث (متوفاي 275هـ)، سنن أبي داود، ج2، ص223، ح2061، كِتَاب النِّكَاحِ، بَاب فِيمَنْ حَرَّمَ بِهِ، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ناشر: دار الفكر؛/الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاي360هـ)، مسند الشاميين، ج4، ص192، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الأولى، 1405هـ – 1984م؛/الحميدي، محمد بن فتوح (متوفاي488هـ)، الجمع بين الصحيحين البخاري ومسلم،ج 4، ص192، تحقيق د. علي حسين البواب، ناشر: دار ابن حزم ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الثانية، 1423هـ ـ 2002م؛/المقدسي الحنبلي، ابومحمد عبد الله بن أحمد بن قدامة (متوفاي620هـ)، المغني في فقه الإمام أحمد بن حنبل الشيباني، ج8، ص142، ناشر: دار الفكر ـ بيروت، الطبعة: الأولى، 1405هـ.
(2)الشافعي، ابوعبد الله محمد بن إدريس (متوفاي 204هـ)، الأم، ج5، ص28، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1393هـ./مالك بن أنس ابوعبدالله الأصبحي (متوفاي179، موطأ الإمام مالك، ج2، ص605، تحقيق محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ مصر./التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد ابوحاتم (متوفاي354 هـ)، صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان، ج10، ص28، تحقيق: شعيب الأرنؤوط، ناشر:مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م.