يكى از دلايل بسيار مهم درباره جماعت خواندن نماز عيد غدير، عيد بودن آن است. در اين مورد بيان خاصى از شهيد اول(رحمة الله) و شهيد ثانى(رحمة الله) مطرح شده است كه حالت استدلالى دارد و از روايات هم استفاده شده است و براى همين دليل كاملى براى «استحباب فقاهتی» مى باشد.
از آن جايى كه استدلال مطرح شده در كتاب «الروضة البهية فى شرح اللمعة الدمشقية» توسط آن ها، كافى مى باشد، موضوع عيد بودن، براى اثبات مشروعيت جماعت خواندن نماز عيد غدير، از ديدگاه ديگرى بررسى مى شود.
 
1و2ـ شهيد اول (رحمة الله) و شهيد ثانى (رحمة الله)
شهيد محمد بن مكّى بن محمد بن احمد العاملى(رحمة الله) معروف به «شهيد اول» درباره نماز عيد غدير در كتاب «اللمعة الدمشقية» چنين آورده است:
كتاب الصّلاة. الفصل الحادي عشر: في الجماعة و هي مستحبة في الفريضة، متأكدة في اليومية و واجبة في الجمعة والعيدين مع وجوبهما و بدعة في النافلة إلاّ في الإستسقاء والعيدين المندوبة والغدير.[1]
كتاب نماز. فصل يازدهم در جماعت (نماز). و آن در نمازهاى فريضه مستحب و در نمازهاى روزانه تأكيد شده است و در نماز جمعه جماعت خواندن واجب است و زمانى كه نمازهاى عيدين (عيد فطر و عيد قربان) واجب شوند، جماعت خواندن آن ها هم واجب است. در نماز نافله، بدعت است، مگر در نماز باران و نماز عيدين (عيد فطر و عيد قربان) كه مستحب باشند و نماز غدير.
كتاب لمعه، متن مختصر و موجزى دارد كه شهيد اوّل(رحمة الله) آن را در زندان نوشته اند، براى همين شهيد زين الدين بن على بن احمد عاملى (رحمة الله)  معروف به «شهيد ثانى»در كتاب « الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية» به شرح و توضيح مطالب آن را پرداخته است و دليل ايشان را اين گونه آورده است :
في قول لم يجزم به المصنّف إلاّ هنا و نسبه في غيره إلى التّقى و لعلّ مأخذ شرعيّتها ، أي الجماعة في صلاة العيد و انّه عيد.[2]
در كلامى كه جزم و يقين به آن نداشته، مگر در اين جا، و در غير آن، به (ابوصلاح) تقى (حلبى) نسبت داده است، و شايد دليل مشروعيّت جماعت خواندن نماز عيد غدير، در اين است كه آن نماز عيد است.
 
3-      سید محمد کلانتر(رحمة الله)
در حاشيه كلام شهيد ثانى(رحمة الله)، مرحوم سید محمد کلانتر(رحمة الله) چنين توضيح داده شده است:[3]
هذا إستدلال لطيف مؤلف من الشّكل الأوّل المنطقي، توضيحه: الغدير عيد والعيد تجوز الجماعة في صلاته، فالغدير تجوز الجماعة في صلاته.
امّا إثبات الصغرى و هو كون الغدير عيداً، فلقول الإمام الصّادق(عليه السلام) في فضل يوم الغدير و هو: «عيدالله الأكبر»[4].
و امّا كلية الكبرى و هي مشروعيّة الجماعة في كلّ صلوة عيد فلقوله(عليه السلام)أيضاً: محمّد بن الحسن بأسناده عن الحسين بن سعيد ابن أبي عمير عن إبن أذينة عن زرارة عن أبي جعفر(عليه السلام) قال: « من لم يصل في الإمام في جماعة يوم العيد فلاصلوة له و لا قضاء عليه» بناء على إطلاق كلمة العيد و عمومها.[5]
اين استدلال لطيف (دقيق) بر طبق شكل اول منطق مى باشد و توضيح آن، چنين است: روز غدير، عيد است و در روز عيد، جماعت خواندن نماز آن جايز است، پس در روز غدير، جماعت خواندن نمازش جايز است.
امّا اثبات صغرى در اين كه روز غدير عيد است، پس كلام امام صادق(عليه السلام)است كه درباره فضيلت روز غدير فرمودند: «عيد خداى بزرگ است».
و امّا اثبات كبرى كه مشروعيت جماعت در همه نمازهاى عيد است، فرمايش امام صادق(عليه السلام)مى باشد كه فرمودند: «كسى كه نماز در روز عيد به جماعت همراه امام نخواند، پس نماز بر او نيست و قضاء هم ندارد» بنابر اطلاقى كه كلمه عيد دارد و بنابر عموميت آن...
دليلِ ارائه شده مهم بوده و از نظر منطقى صحيح است ، روز غدير، عيد مى باشد و روايات فراوانى برای آن وجود دارد وبحثی ندارد ولی نسبت به كبرى، يعنى هر روز عيدى، نماز خاصى دارد ، بحث است كه آيا هر نماز عيدى را مى توان به جماعت خواند يا نه؟
از اطلاق روايت، مى توان استفاده نمود كه نماز عيد را می توان به جماعت اقامه نمود و نظر شهيد اول(رحمه الله) و شهيد ثانى(رحمه الله) و سید محمد کلانتر (رحمة الله) صحیح است.
[1] ـ اللمعة الدمشقية، محمد بن مكى بن محمد بن احمد عاملى، كتاب الصلاة، فصل 11 فى الجماعة.
[2] ـ الروضة البهية فى شرح اللمعة الدمشقية، زين الدين بن على بن احمد عاملى، شهيد ثانى، ج 1، ص 378.
[3] ـ الروضة البهية فى شرح اللمعة الدمشقية، زين الدين بن على بن احمد عاملى، شهيد ثانى، ج1، ص 319.
[4] ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 421.
[5] ـ وسائل الشيعه، ابواب صلاة العيد، باب دوم، ج 5، ص 421، حديث 3.

نوشتن دیدگاه