عن أبی عبیدة الحذاء قال: زاملت مع أبی جعفر (علیه السلام) ، فکان اذا نزل یرید حاجة ثم رکب فصافحنی. قال فقلت:
کأنک بری فی هذا شیئاً
قال (علیه السلام): نعم ان المؤمن اذا صافح المؤمن تفرقا من غیر ذنب .
ابو عبیده حذاء از یاران امام باقر (علیه السلام) می گوید: با امام باقر (علیه السلام) در یک محمل بر شتری سوار بودیم. هرگاه آن حضرت نیازی داشت و پیاده می شد، بهنگام سوار شدن با من دست می داد. گفتم گویا در این دست دادن چیزی (از فضیلت) سراغ داری؟
فرمود: آری، چون مؤمنی با مؤمنی دست دهد، بدون گناه از همدیگر جدا می شوند (خدا گناه هر دو را می بخشد).
مشکاة الانوار، ص 203.

نوشتن دیدگاه