نمازهاى مستحبّه كه در مفاتيح الجنان ذكر نشده
نماز اعرابى
سيّد بن طاوس در جمال الا سبوع از شيخ تلعكبرى نقل كرده كه او به سند خود از زيد بن ثابت روايت كرده كه گفت مردى از باديه نشينان به خدمت حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله ايستاد و گفت پدر و مادرم فداى تو باد يا رسول اللَّه صلى الله عليه و آله ما در باديه مى باشيم و دوريم از مدينه و نمى توانيم هر جمعه به نماز جمعه حاضر شويم پس دلالت كن مرا بر عملى كه چون آن را بجا آورم فضيلت نماز جمعه را دريابم و چون به اهل و قبيله خود برگردم ايشان را نيز بياموزم حضرت فرمود كه چون روز بلند شود دو ركعت نماز بكن در ركعت اوّل بعد از حمد هفت مرتبه قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ و در ركعت دوّم بعد از حمد هفت مرتبه قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ بخوان و بعد از سلام هفت مرتبه آية الكرسى بخوان پس برخيز و هشت ركعت ديگر بكن به دو سلام و بنشين بعد از هر دو ركعت از آن و تشهّد بخوان و سلام مگو و چون چهار ركعت را تمام كردى سلام بگو و چهار ركعت ديگر نيز بدين طريق بجا آور و بخوان در هر ركعتى حمد يك مرتبه و اِذا جآءَ نَصْرُاللَّهِ يك مرتبه و قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد بيست و پنج مرتبه و چون از تشهّد و سلام فارغ شدى هفت مرتبه بخوان اين دعا را:
يا حَىُّ يا قَيّوُمُ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ
اى زنده اى پاينده اى صاحب جلالت و بزرگوارى
يا اِلهَ الاَْوَّلينَ وَ الاْ خِرينَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا رَحْمنَ الدُّنْيا وَ الاْ خِرَةِ وَ
اى معبود اولين و آخرين اى مهربانترين مهربانان اى بخشاينده در دنيا و آخرت و
رَحيمَهُما يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا
مهربان در آن دو اى پروردگار اى پروردگار اى پروردگار... اى خدا... اى خدا... اى
اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاغْفِرْلى
خدا... اى خدا... اى خدا... اى خدا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بيامرز مرا
پس حاجت خود را ذكر كن و هفتاد مرتبه بگو:
لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
و بگو:
وَسُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْكَريمِ
و منزه است خدا پروردگار عرش كريم
پس حضرت فرمود به حقّ آن خداوندى كه مرا براستى فرستاده سوگند كه هر مؤ من و مؤ منه كه اين نماز را بكند در روز جمعه من ضامنم بهشت را براى او و از جاى خود برنخيزد تا گناهانش و گناهان پدر و مادرش آمرزيده شود و عطا فرمايد حقّ تعالى به او ثواب هر كه نماز كرده در اين روز در شهرهاى مسلمانان و بنويسد از براى او اجر كسى كه روزه گرفته و نماز كرده در اين روز در مشرق و مغرب عالم و حق تعالى به او عطا فرمايد آنچه را كه هيچ چشمى نديده و هيچ گوشى نشنيده باشد مؤ لّف گويد: كه شيخ طوسى در مصباح نيز اين نماز را نقل كرده و لكن در روايت ايشان دعاى مذكور نيست بلكه فرموده چون فارغ شدى از نماز بگو:
سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْكَريمِ وَلا حَوْلَ
منزه است خدا پروردگار عرش بزرگوار و هيچ جنبش
وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
هفتاد مرتبه
روايت شده از معصومين عليهم السلام كه آدمى كه در روز جمعه هشت ركعت نماز بگذارد يعنى بعد از هر دو ركعت سلام بگويد چهار ركعت آن را هديّه حضرت رسول صلى الله عليه و آله بكند و چهار ركعت ديگر را هديّه حضرت فاطمه صَلَواتُ اللَّهِ عليها و در روز شنبه چهار ركعت بكند و هديّه حضرت اميرالمؤ منين صلوات اللَّهِ و سلامه عليه گرداند و همچنين هر روز از هفته را چهار ركعت بكند و هديّه امامى كند به ترتيب آنها تا آنكه در روز پنجشنبه چهار ركعت كند و هديه امام جعفر صادق عليه السلام گرداند و باز در روز جمعه هشت ركعت كند چهار ركعت آن را هديّه حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله و چهار ركعت ديگر هديّه حضرت فاطمه سلام اللّه عليها گرداند و در روز شنبه چهار ركعت هديّه حضرت امام موسى عليه السلام كند و همچنين هر روز چهار ركعت بگذارد و هديّه امامى نمايد به ترتيب تا روز پنجشنبه چهار ركعت را هديّه امام عصر عجَّلَ اللَّهَ فرجهُ گرداند و مابين هر دو ركعت يعنى بعد از هر دو ركعت از اين نمازها اين دعاء بخواند:
اَللّهُمَّ اَنْتَ السَّلامُ وَ مِنْكَ السَّلامُ وَ اِلَيْكَ يَعُودُ السَّلامُ حَيِّنا رَبَّنا مِنْكَ
خدايا تويى سلام و از تو است سلام (و سلامتى ) و بسوى تو بازگردد سلام تحيت فرست پروردگارا بر ما
بِالسَّلامِ اَللّهُمَّ اِنَّ هذِهِ الرَّكَعاتِ هَدِيَّةٌ مِنّا اِلى وَلِيِّكَ فُلان فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
به سلام خدايا اين چند ركعت هديه اى است از ما بسوى ولى تو فلان پس درود فرست بر محمّد
وَ آلِهِ وَ بَلِّغْهُ اِيّاها وَاَعْطِنى اَفْضَلَ اَمَلى وَ رَجآئى فيكَ وَ فى رَسُولِكَ
و آلش و اينها را به او برسان و عطا كن به من بهترين اميد و آرزويم را درباره خود و درباره پيامبرت
صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ فيهِ
كه درودهاى تو بر او و آلش و درباره او
پس هر دعا كه مى خواهد بكند و به جاى فلان اسم آن امام عليه السلام را بگويد كه نماز را براى او بجا مى آورد.
دو ركعت است در ركعت اوّل حمد و آية الكرسى و در ركعت دويّم حمد و ده مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ و چون سلام دهد بگويد:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْ ثَوابَها اِلى قَبْرِ فُلان
خدايا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بفرست ثواب آن را به قبر فلان كس
و به جاى فلان نام ميّت را ذكر كند نماز ديگر ايضاً سيد بن طاوس از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده است كه فرمود نمى گذرد بر ميّت ساعتى سخت تر از شب اوّل قبر پس رحم نمائيد مُردگان خود را به صدقه و اگر نيافتى چيزى كه صدقه بدهى پس يكى از شماها دو ركعت نماز كند بخواند در ركعت اوّل فاتحة الكتاب يك مرتبه و قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد دو مرتبه و در ركعت دويّم فاتحه يك مرتبه و اَلْهيكُمُ التَّكاثُر ده مرتبه و سلام دهد و بگويد:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
خدايا درود فرست بر محمّد
وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْ ثَوابَها اِلى قَبْرِ ذلِكَ الْمَيِّتِ فُلانِ بْنِ فُلان
و آل محمّد و بفرست ثواب اين نماز را بسوى قبر اين مرده فلانى پسر فلانى
پس حق تعالى مى فرستد همان ساعت هزار ملك بسوى قبر آن ميّت با هر ملكى جامه اى و حُلّه اى و تنگى قبر او را وسعت دهد تا روز نفخ صور و عطا كند به نمازگذار به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع مى كند حسنات و بالا برده شود براى او چهل درجه مؤ لّف گويد كه كفعمى نيز اين نماز را به همين كيفيّت نقل كرده پس از آن فرموده كه در بعض كتب ديدم كه در ركعت اوّل بعد از حمد آية الكرسى يك مرتبه و توحيد دو مرتبه بخواند .
و علامه مجلسى (ره ) در زادالمعاد فرموده كه بايد مردگان را فراموش نكنند زيرا كه دست ايشان از اعمال خير كوتاه گرديده و از جانب فرزندان و خويشان و برادران مؤ من اميدوارند و احسان ايشان را چشم براهند خصوصاً دعا كردن در نماز شب و بعد از نمازهاى فريضه و در مشاهد مشرّفه پدر و مادر را زياده از ديگران بايد دعا كرد و اعمال خير براى ايشان به عمل آورد و در خبر است كه بسا فرزندى كه در حال حيات پدر و مادر عاقّ ايشان باشد و بعد از فوت ايشان نيكوكار گردد به سبب اعمال خيرى كه از براى ايشان به عمل آورد و بسا فرزندى كه در حال حيات پدر و مادر نيكوكار باشد و بعد از فوت ايشان عاق گردد به سبب آنكه اعمال خيرى كه بايد از براى ايشان به عمل آورد كم به عمل آورد و عمده خيرات براى پدر و مادر و ساير خويشان آن است كه قروض ايشان را ادا كند و ايشان را از حقوق خدا و خلق برى گرداند و حجّ و ساير عبادات كه از ايشان فوت شده باشد سعى كند به استيجار يا به تبرّع بجا آورد و در حديث صحيح منقول است كه حضرت صادق عليه السلام در هر شب از براى فرزند خود و در هر روز براى پدر و مادر خود دو ركعت نماز مى كردند و در ركعت اوّل اِنّا اَنْزَلْناهُ و در ركعت دوّم اِنّا اَعْطَيْنا مى خواندند و به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه بسا باشد كه ميّت در تنگى و شدّتى بوده باشد و حق تعالى به او وسعت دهد و تنگى از او بردارد پس به او گويند اين فَرَج كه تو را روى داد به سبب نمازى است كه فلان برادر مؤ من براى تو كرد راوى پرسيد: دو ميّت را در دو ركعت نماز شريك مى توانم كرد فرمود بلى فرمود كه ميّت شاد مى شود و فَرَج مى يابد به دعا و استغفارى كه از براى او كنند چنانچه زنده شاد مى شود به هديّه كه براى او برند و فرمود كه بر ميّت داخل مى شود در قبرش نماز و روزه و حجّ و تصدق و ساير اعمال خيرو دعا و ثواب آن اعمال براى كسى كه كرده و براى مرده هر دو نوشته مى شود و در حديث ديگر فرمود كه هر كه از مسلمانان براى ميّتى عمل صالحى بكند خدا ثواب آن را مضاعف مى گرداند و ميّت به آن عمل منتفع مى گردد و در روايتى وارد شده است كه هرگاه شخصى به نيّت ميّتى تصدّقى بكند حق تعالى جبرئيل را امر مى نمايد كه با هفتاد هزار ملك به نزد قبر او مى روند و هر يكى طبقى در دست دارند از نعمتهاى الهى و هر يك به او مى گويند اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اى دوست خدا اين هديّه فلان مؤ من است براى تو پس قبر او روشن مى شود و حق تعالى هزار شهر در بهشت به او كرامت مى فرمايد و هزار حورى به او تزويج مى فرمايد و هزار حُلّه به او مى پوشاند و هزار حاجت او را روا مى كند.
دو ركعت است در ركعت اوّل فاتحه و ده مرتبه :
رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَ لِلْمُؤْمِنينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ
پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم و ديگر مؤ منان را در روزى كه حساب برپا شود
و در ركعت دوّم فاتحه و ده مرتبه :
رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَ
پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم و
لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِىَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ
هركه در حال ايمان به خانه من درآيد و هر مرد مؤ من و زن با ايمانى را
و چون سلام دهد ده مرتبه بگويد:
رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانى صَغيراً
پروردگارا ترحم كن بر ايشان چنانچه پروريدند مرا در كودكى
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه گرسنه باشد وضو بگيرد و دو ركعت نماز گذارد و بگويد:
يا رَبِّ اِنّى جائِعٌ فَاَطْعِمْنى
پروردگارا من گرسنه ام غذايم ده
و در روايت ديگر بگويد:
رَبِّ اَطْعِمْنى فَاِنّى جائِعٌ
پروردگارا غذايم ده كه من گرسنه ام
پس بدرستى كه حقّ سبحانه و تعالى او را در ساعت طعام دهد.
از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه نيست هيچ مؤ منى كه بگذرد بر او چهل صباح مگر آنكه عارض شود او را حديث نفس پس هر گاه او را حديث نفس عارض شود دو ركعت نماز گذارد و پناه برد به خدا از آن و از آن حضرت منقول است كه فرمود شكايت كرد حضرت آدم عليه السلام بسوى خداوند عزّوجلّ از حديث نفس پس جبرئيل نازل شد و گفت بگو:
لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ
جنبش و نيرويى نيست جز به خدا
حضرت آدم عليه السلام اين ذكر را گفت حديث نفس از او برطرف شد پس حضرت فرمود اين است :
اصل لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ
و از حضرت باقر عليه السلام روايت است كه مردى خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله آمد و شكايت كرد به آن حضرت از وسوسه و حديث نفس و دَينى كه او را سنگين كرده بود و از درويشى حضرت رسول صلى الله عليه و آله به او فرمود بگو:
تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لايَمُوتُ وَ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ
توكل كردم بر خداى زنده اى كه نميرد و ستايش خدايى را است كه نگيرد فرزندى و نيست
لَهُ شَريكَ فِى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً
برايش شريكى در فرمانروايى و نيست برايش يارى از خوارى و به كمال بزرگى او را بزرگ شمار
و اين را مكرر بگو پس چندى نگذشت كه آن مرد آمد خدمت آن حضرت و گفت يا رسول اللَّه خداوند وسوسه مرا برد و قرض مرا ادا كرد و مرا از درويشى توانگر كرد و نيز روايت شده كه از براى دفع وسوسه شيطان بگو هنگامى كه در سينه ات شكّى پيدا شد:
هُوَ الاَْوَّلُ وَالاْ خِرُ وَالظّاهِرُ
او است آغاز و انجام و آشكار
وَالْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَليمٌ
و نهان و او به هرچيز دانا است
براى دفع وسوسه
و نيز از براى دفع وسوسه شيطان از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه دست بر سينه خود بكش و بگو:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ
بنام خدا و به ذات خدا محمد رسول
اللَّهِ وَلاحَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ اَللّهُمَّ امْسَحْ عَنّى ما اَحْذَرُ
خدا است و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ خدايا پاك كن از من آنچه را از آن مى ترسم
پس دست بر شكم خود مى كشى و سه مرتبه مى گويى كه انشاءاللَّه برطرف خواهد شد و نيز از براى دفع وسوسه نافع است شستن سر به سدر و مسواك كردن و انار خوردن و آب نيسان آشاميدن و روزه سه روز از هر ماه پنجشنبه اوّل و آخر و چهارشنبه وسط و نيز بگويد:
اَعُوذُ
پناه مى برم
بِاللَّهِ الْقَوِىِّ مِنَ الشَّيْطانِ الْغَوِىِّ وَ اَعُوذُ بِمُحَمَّدٍ الرَّضِىِ مِنْ شَرِّ ما قُدِّرَ وَ
به خداى نيرومند از شيطان گمراه و پناه مى برم به محمد پسنديده از شر آنچه مقدر گشته و
قُضِىَ وَ اَعُوذُ بِاِلهِ النّاسِ مِنْ شَرِّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ اَجْمَعينَ
قضا بر آن رفته و پناه مى برم به معبود مردم از شر جن و مردم همگى
و كيفيّت آن چنانست كه هرگاه اراده كردى امرى را مى گيرى شش رقعه را و مى نويسى در سه رقعه از آن :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خِيَرَةٌ مِنَ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ لِفُلان بْنِ
بنام خداى بخشاينده مهربان خير مى خواهم از خداى نيرومند فرزانه براى فلان فرزند
فُلانة اِفْعَلْ
فلان
و در سه رقعه ديگر مى نويسى لاتَفْعَلْ بجاى اِفْعَلْ پس مى گذارى آنها را در زير مصلاّى خود و دو ركعت نماز مى گذارى و چون فارغ شدى سجده مى كنى و مى گوئى در سجود صد مرتبه :
اَسْتَخيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِيَرَةً فى عافِيَةٍ
خير جويم از خدا به رحمتش خيرجويى در عافيت
پس مى نشينى و مى گوئى :
اَللّهُمَّ خِرْلى وَاخْتَرْلى فى جَميعِ اُمُورى فى يُسْرٍ مِنْكَ وَ عافِيَةٍ
خدايا خير برايم بخواه و خير برايم برگزين در همه كارهايم در آسانى از جانب خود و عافيت
پس دست مى زنى به رقعه ها و آنها را به هم مخلوط مى كنى و يكى يكى بيرون مى آورى پس هرگاه سه اِفْعَلْ پشت سر هم بيرون آمد آن امر را بجا مى آورى كه اراده كرده اى و اگر سه لاتَفْعَلْ بيرون آمد به جا نياور آن امر را كه نيّت كرده اى و اگر يكى اِفْعَلْ بيرون آمد وديگرى لاتَفْعَلْ پنج رقعه بيرون آور و به آن نگاه كن هرگاه سه اِفْعَلْ است و دو لاتَفْعَلْ بجا آور آن امر را و اگر به عكس است بجا نياور
مؤ لف گويد كه معنى استخاره طلب خير كردن است پس هر كارى كه مى خواهى بكنى طلب كن خير خود را از حق تعالى و روايت شده كه در سجده آخر نماز شب طلب خير كن و صدويك مرتبه بگو:
اَسْتَخيرُاللَّهَ بِرَحْمَتِهِ
خير جويم از خدا به رحمتش
و در سجده آخر نافله صبح و در هر ركعت از نافله هاى زوال نيز استخاره مندوبست
كيفيت استخاره به تسبيح منسوب به امام عصرعجّل اللّه تعالى فرجه
و بدانكه علامه مجلسى (ره ) از والد ماجدش نقل كرده كه روايت كرده از استادش شيخ بهائى (ره ) كه گفت شنيدم از مشايخ كه مذاكره مى كردند از حضرت قائم عَجَّل اللَّه فرجه در استخاره با تسبيح آنكه تسبيح را بدست گيرد و سه مرتبه صلوات بفرستد بر محمّد و آل محمّد صلوات اللّه عليهم اجمعين و يك قبضه از تسبيح را بگيرد و دو تا دو تا بشمرد پس اگر يكى باقى ماند بجا آورد و اگر دو تا باقى ماند بجا نياورد .
و شيخ فقيه اجلّ صاحب جواهر فرموده در جواهر استخاره اى است معمول نزد بعض اهل زمان ما و بسا هست كه نسبت داده مى شود به مولاى ما حضرت قائم عجل اللَّه فرجه و او آن است كه بعد از قرائت و دعا يك قبضه از تسبيح را بگيرد و هشت هشت طرح كند پس اگر يكى باقيماند فى الجمله نيكست و اگر دو تا باقى ماند يك نهى از آن است و اگر سه تا ماند اختيار دارد چون فعل و ترك آن مساويست و اگر چهارتا ماند دو نهى است از آن و اگر پنج تا ماند بعضى گفته اند كه تعب و رنج دارد و بعضى گفته اند كه در آن ملامت است و اگر شش تا ماند نهايت خوبست و بايد تعجيل در آن كرد و اگر هفت تا ماند حكمش مثل پنج است و اگر هشت تا ماند چهار نهى از آن است
كيفيت استخاره به قرآن در ساعاتى از ايّام هفته
و بدانكه ما در باب ششم بعضى از استخارات را ذكر خواهيم كرد و بدان نيز كه مرحوم محدّث كاشانى در تقويم المحسنين براى استخاره به قرآن مجيد در ايّام هفته ساعاتى نقل كرده و گفته اختيار اين مطلب بنابر مشهور است و اگر چه يافت نشده بر آن حديثى از اهل بيت عليهم السلام پس گفته روز يكشنبه نيك است تا ظهر پس از عصر تا مغرب روز دوشنبه نيكست تا طلوع شمس پس از ناهار تا ظهر و از عصر تا عشاء آخر روز سه شنبه نيكست از اوّل وقت ناهار تا ظهر پس از عصر تا عشاء آخر روز چهارشنبه نيكست تا ظهر پس از عصر تا عشاء آخر روز پنجشنبه نيكست تا طلوع آفتاب پس از ظهر تا عشاء آخر روز جمعه نيكست تا طلوع آفتاب پس از زوال تا عصر روز شنبه نيكست تا وقت ناهار پس از زوال تا عصر و اين جدول ماءخوذ است از مدخل منظوم محقّق طوسى طاب ثراه .
ذكرنماز براى قضاى دين و كفايت ظلم سلطان
شيخ طوسى روايت كرده است كه مردى خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيد و گفت شكايت مى كنم بسوى تو اى آقاى من از قرضى كه مرا فراگرفته و از سلطانى كه ستم به من مى كند مى خواهم تعليم فرمائى مرا دعائى كه تحصيل كنم به آن غنيمتى كه ادا نمايم به آن قرض خود را و باز دارم به آن ستم سلطان را فرمود هرگاه تاريكى شب تو را فرا گرفت پس دو ركعت نماز گذار بخوان در ركعت اوّل آن حمد و آية الكرسى و در ركعت دويّم حمد و آخر سوره حَشْر لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ تا آخر سوره پس بگير قرآن مجيد را و بگذار بر سَرِ خود و بگو:
بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فيهِ وَ
به حق اين قرآن و به حق آنكس كه او را بدين قرآن فرستادى و هر مؤ منى كه در آن مدحش كردى و
بِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ * بگو: [بِكَ] يا اللَّهُ * ده مرتبه يا
به حق تو بر ايشان زيرا هيچكس به حق تو از خودت آشناتر نيست * * به حق خودت اى خدا * * اى
مُحَمَّدُ * ده مرتبه يا عَلِىُّ * ده مرتبه يا فاطِمَةُ * ده مرتبه يا حَسَنُ * ده مرتبه
محمد * * * * * * اى على * * * * * * اى فاطمه * * * * * * اى حسن
يا حُسَيْنُ * ده مرتبه يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ * ده مرتبه يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِي * ده
اى حسين * * * * * * اى على فرزند حسين * * * * * * اى محمد فرزند على
مرتبه يا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ * ده مرتبه يا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ * ده مرتبه يا عَلِىَّ بْنَ
* * اى جعفر فرزند محمد * * * * * * اى موسى بن جعفر * * * * * * اى على فرزند
مُوسى * ده مرتبه يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِي * ده مرتبه يا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ * ده مرتبه
موسى * * * * * * اى محمد بن على * * * * * * اى على فرزند محمد
يا حَسَنَ بْنَ عَلِي * ده مرتبه بِالْحُجَّةِ
اى حسن بن على * * * * * * به حق حضرت حجت
ده مرتبه پس حاجت خود را بطلب راوى گفت آن مرد رفت و بعد از مدّتى آمد درحالى كه قرضش ادا شده بود و امر سلطانش اصلاح شده بود و مالش زياد گشته بود .
مؤ لّف گويد كه ظاهر آن است كه اين عمل بعد از نماز بجا آورده مى شود
از دعوات راوندى نقل است كه حضرت امام زين العابدين عليه السلام گذشتند به مردى كه بر در خانه مردى نشسته بود فرمود با وى كه براى چه بر در منزل اين ستمكار جَبّار نشسته اى گفت بجهت محنت و سختى كه مرا عارض شده فرمود برخيز تا من تو را راهنمائى كنم به درى كه بهتر از در او است و بسوى ربّى كه بهتر است براى تو از او پس گرفت دست او را و آورد او را تا به مسجد پيغمبر صلى الله عليه و آله و فرمود كه رو به قبله كن و دو ركعت نماز كن بدرگاه خدا پس ثناگو خدا را و صلوات بفرست بر رسول خدا صلى الله عليه و آله و بخوان آخر سوره حَشْر و شش آيه اوّل سوره حديد و دو آيه كه در آل عمران است پس سؤ ال كن حاجت خود را از خدا كه خدا عطا مى فرمايد تو را جناب راوندى فرموده شايد دو آيه آيه قُلِ اللّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ باشد يعنى تا بِغَيْرِ حِسابٍ علامه مجلسى (ره ) فرموده شايد آيه قُلِ اللّهُمَّ باشد با آيه شَهِدَاللَّه .
و بدانكه روايت شده از اميرالمؤ منين عليه السلام كه فرمود هرگاه يكى از شما اراده حاجتى كند پس صبح پنجشنبه در طَلَب آن بيرون رود و بخواند در وقتى كه از منزل بيرون مى رود آخر سوره آل عمران و آية الكرسى و اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ و سوره حمد زيرا كه در اينها است حوائج دنيا و آخرت .
چهار ركعت مى گذارى و قنوت و اركان آن را نيكو بجا مى آورى و مى خوانى در ركعت اوّل حمد يكمرتبه و حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ هفت مرتبه و در ركعت دوّم حمد يك مرتبه و آيه ماشآءَاللَّهُ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْكَ مالاً وَ وَلَداً هفت مرتبه و در ركعت سيّم حمد يك مرتبه و قوله تعالى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ هفت مرتبه و در چهارم حمد يك مرتبه وَ اُفَوِّضُ اَمْرى اِلَى اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ هفت مرتبه پس حاجت بخواه .
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه چون دشوار شود بر تو كارى دو ركعت نماز بگذار وقت زوال بخوان در ركعت اوّل فاتحه و قُلْ هُوَاللَّهُ وَ اِنّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً تا وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزيزاً و در ركعت دوّم فاتحه و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَد وَ اَلَمْ نَشْرَحْ و اين نماز به تجربه رسيده است .
روايت است كه مردى نزد حضرت رسول صلى الله عليه و آله آمد و گفت يا رسول اللَّه من صاحب عيالم و قرض دارم و حالم سخت است تعليم فرما مرا دعائى كه بخوانم خداوند عزّوجلّ را به آن تا روزى كند مرا آن قدرى كه قرض خود را ادا كنم و استعانت بجويم با آن برعيال خويش فرمود اى بنده خدا وضو بگير وضوى كاملى پس دو ركعت نماز كن و ركوع و سجود آن را تمام بجا آور پس بگو:
يا ماجِدُ يا واحِدُ يا كَريمُ اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ
اى با مجد و شوكت اى يگانه اى بزرگوار توجه كنم بسويت بوسيله پيامبرت محمد پيامبر رحمت
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَاللَّهِ اِنّى اَتَوَجَّهُ بِكَ اِلَى اللَّهِ رَبّى وَ
درود خدا بر او و آلش اى محمد اى رسول خدا براستى من متوجه گشته ام بوسيله تو بسوى خدا پروردگار خود و
رَبِّكَ وَ رَبِّ كُلِّ شَيْئٍ وَ اَسْئَلُكَ اللّهُمَّ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ
پروردگار تو و پروردگار هرچيزى و از تو خواهم خدايا كه درود فرستى بر محمد و خاندانش و
اَسْئَلُكَ نَفْحَةً كَريمَةً مِنْ نَفَحاتِكَ وَ فَتْحاً يَسيراً وَ رِزْقاً واسِعاً اَلُمُّ بِهِ شَعَثى وَ
از تو خواهم نسيمى كريمانه از نسيمهاى رحمتت و گشايشى آسان و روزى وسيعى كه پريشانيم را بدان برطرف كنم و
اَقْضى بِهِ دَيْنى وَاَسْتَعينُ بِهِ عَلى عِيالى
قرضم را بدان اداء كنم و كمك جويم بدان بر عائله ام
چون خواستى به دكّان خويش بروى ابتدا كن به مسجد و دو ركعت نماز يا چهار ركعت بجا آور و بگو:
غَدَوْتُ بِحَوْلِ اللّهِ وَ قُوَّتِهِ وَ غَدَوْتُ بِلا حَوْلٍ مِنّى وَلا قُوَّةٍ وَلكِنْ
بامداد كردم به نيروى خدا و قدرت او و بامداد كردم نه به نيروى خودم و نه به قدرتم بلكه
بِحَولِكَ وَ قُوَّتِكَ يا رَبِّ اَللّهُمَّ اِنّى عَبْدُكَ اَلْتَمِسُ مِنْ فَضْلِكَ كَما اَمَرْتَنى
به نيرو و قدرت تو اى پروردگار من خدايا همانا من بنده توام كه خواهان فضل توام چنانچه به من دستور دادى
فَيَسِّرْ لى ذلِكَ وَ اَنَا خافِضٌ فى عافِيَتِكَ
پس آن را براى من آسان گردان در آن حال كه من در عافيت تو آسوده ام
نماز ديگر دو ركعت است در ركعت اوّل حمد يك مرتبه و اِنّا اَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ سه مرتبه و در ركعت دوّم حمد يك مرتبه و هر يك از دو قُلْ اَعُوذُ سه مرتبه .
منقول از مكارم هرگاه نصف شب شود غسل كن و دو ركعت نماز بجا آور بخوان در هر دو ركعت حمد وپانصد مرتبه سوره توحيد ولكن در ركعت دويّم چون از خواندن توحيد فارغ شدى بخوان آخر سوره حشر كه لَو اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ باشد تا آخر سوره و شش آيه اوّل سوره حديد و بگو بعد از آن به همان حال كه ايستاده اى هزار مرتبه اِيّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيّاكَ نَسْتَعينُ پس نماز را تمام كن و ثنا كن حق تعالى را پس اگر حاجت برآورده شد فَبِها والاّ دفعه ديگر بجا آور و اگر در دفعه دوّم برآورده نشد دفعه سيّم به عمل آور كه انشاءاللّه تعالى برآورده شود.
ثقة الاسلام كلينى دركافى به سندمعتبر روايت كرده از عبدالرَّحيم قصير كه گفت وارد شدم بر حضرت صادق عليه السلام و عرض كردم فداى تو شوم از پيش خود دعائى اختراع كرده ام فرمود واگذار مرا از اختراع خود هرگاه تو را حاجتى روى دهد پس پناه بَر به رسول خدا صلى الله عليه و آله و دو ركعت نمازكن وهديّه كن آن را بسوى حضرت رسول صلى الله عليه و آله عرض كردم به چه نحو كنم اين نماز را فرمود غسل مى كنى و دو ركعت نماز مى گذارى مثل نماز فريضه در افتتاح و اختتام و چون سلام گفتى مى گوئى :
اَللّهُمَّ اَنْتَ السَّلامُ وَ مِنْكَ السَّلامُ وَ اِلَيْكَ يَرْجِعُ السَّلامُ
خدايا تويى سلام و از تو است سلام و بسوى تو بازگردد سلام
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَبْلِغْ رُوحَ مُحَمَّدٍ مِنّىِ السَّلامَ وَ اَرْواحَ
خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و بفرست از جانب من به روح محمد و ارواح
الاَْئِمَّةِ الصّادِقينَ سَلامى وَارْدُدْ عَلَىَّ مِنْهُمُ السَّلامَ وَالسَّلامُ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ
امامان راستگو سلامم را و بازگردان بر من از ايشان سلامى و درود بر ايشان و رحمت
اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ اَللّهُمَّ اِنَّ هاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ هَدِيَّةٌ مِنّى اِلى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ
خدا و بركاتش خدايا اين دو ركعت نماز هديه اى است از من به پيشگاه رسول خدا صلى الله
عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَاَثِبْنى عَلَيْهِما ما اَمَّلْتُ وَ رَجَوْتُ فيكَ وَ فى رَسُولِكَ يا وَلِىَّ الْمُؤْمِنينَ
عليه و آله پس پاداشم بده بر آن دو بدانچه اميد و آرزو دارم درباره پيامبرت اى سرپرست مؤ منان
پس به سجده مى روى و چهل مرتبه مى گوئى :
ياحَىُّ ياقَيُّومُ يا حَيّاً
اى زنده و پاينده اى زنده اى
لايَمُوتُ يا حَيّاً لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
كه نميرد اى زنده اى كه معبودى جز تو نيست اى داراى جلالت و بزرگوارى اى مهربانترين مهربانان
پس جانب راست روى را بر زمين مى گذارى و اين دعا را چهل مرتبه مى گويى پس جانب چپ روى را بر زمين مى گذارى و باز چهل مرتبه مى گوئى پس سر از سجده بر مى دارى و دست راست را بلند مى كنى و چهل مرتبه مى خوانى پس دستها را بگردن خود مى گذارى و التجا مى برى به انگشت شهادت خود و چهل مرتبه مى خوانى پس مى گيرى ريش خود را بدست چپ و گريه يا تَباكى مى كنى يعنى اگر گريه ات نيايد خود را به گريه مى دارى و مى گوئى :
يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللَّهِ اَشْكُو اِلَى اللَّهِ وَ اِلَيْكَ حاجَتى وَ اِلى
اى محمد اى رسول خدا بياورم بسوى خدا و بسوى تو و همچنين بسوى
اَهْلِ بَيْتِكَ الرّاشِدينَ حاجَتى وَ بِكُمْ اَتَوَّجَهُ اِلَى اللَّهِ فى حاجَتى
خاندان راه يافته ات حاجتم را و بوسيله شما رو كنم بسوى خدا در مورد حاجتم
پس به سجده مى روى و مى گوئى يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ آنقدر كه نفس منقطع شود پس مى گوئى :
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى كَذا وَ كَذا و به جاى وَافْعَلْ بى كَذا
درود فرست بر محمد و آل محمد و انجام ده درباره من چنين و چنان
حاجت خود را مى خواهى پس حضرت صادق عليه السلام فرمود كه من ضامنم برخداى عزّوجلّ كه از جاى خود حركت نمى كنى مگر آنكه حاجت تو برآورده شود
مؤ لّف گويد: كه در باب چهارم ادعيه بسيارى براى حوائج دنيا و آخرت ذكر نمائيم و شيخ كفعمى در بلدالا مين براى حاجت مهمّه ذكر كرده كه بنويسد اين كلمات را در كاغذى و بيندازد در آب :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ مِنَ الْعَبْدِ الذَّليلِ اِلَى الْمَوْلىَ الْجَليلِ رَبِّ اِنّى
بنام خداى بخشاينده مهربان از بنده خوار و ذليل بسوى مولى و سرور بزرگوار پروردگارا براستى
مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
من به گرفتارى دچار گشته ام و تو مهربانترين مهربانانى به حق محمد و آلش درود فرست بر محمد و آلش
وَاكْشِفْ هَمّى وَ فَرِّجْ عَنّى غَمّى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و بزداى اندوهم را و بگشاى از من غم و غصه ام را به رحمتت اى مهربانترين مهربانان
و ايضاً نماز حاجت سيد بن طاوس در مزار در باب اعمال مسجد كوفه در ذيل اعمال محراب حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرموده ذكر نماز حاجتى كه در خصوص اين مكان بايد به عمل آورد و آن چهار ركعت است يعنى به دو سلام مى خوانى در ركعت اوّل حمد و ده مرتبه قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و در ركعت دوّم حمد و بيست و يك مرتبه توحيد و در كعت سيّم حمد و سى و يك مرتبه توحيد و در ركعت چهارم حمد و چهل و يك مرتبه توحيد و چون سلام نماز دادى و تسبيح خواندى بخوان پنجاه و يك مرتبه توحيد و پنجاه مرتبه استغفار كن و پنجاه مرتبه صلوات بر پيغمبر و آل آن حضرت بفرست و پنجاه مرتبه بگو:
لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
پس بگو:
يا اَللّهُ الْمانِعُ [اى يمنع قدرته عن ايصال الضّرر الى خلقه و الحاصل انّه
اى خدائى كه مانع است
تعالى لايفعل فيه ما يقدر عليه من التّعذيب والا نتقام ((منه ))] قُدْرَتَهُ خَلْقَهُ وَالْمالِكُ
از اينكه آسيب قدرتش را به خلق برساند و نگهدارد
بِها سُلْطانَهُ وَالْمُتَسَلِّطُ بِمافى يَدَيْهِ عَلى كُلِّ مَوْجُودٍ وَ غَيْرُكَ يَخيبُ رَجآءُ
بدان قدرت سلطنتش را و مسلط است بدانچه در دست دارد بر هر موجود و جز تو نااميد شود اميد اميدوارش و اميدوار تو
راجيهِ وَ راجيكَ مَسْرُورٌ لايَخيبُ اَسْئَلُكَ بِكُلِّ رِضىً لَكَ وَ بِكُلِّ شَىْءٍ اَنْتَ
خوشحال است كه نااميد نشود از تو خواهم به هرچه خوشنودى دارى و بهر مقامى كه تو درآنى
فيهِ وَ بِكُلِّ شَىْءٍ تُحِبُّ اَنْ تُذْكَرَ بِهِ وَ بِكَ يا اَللَّهُ فَلَيْسَ يَعْدِلُكَ شَىْءٌ اَنْ تُصَلِّىَ
و بهرچه دوست دارى كه بدان ياد شوى و به حق خودت اى خدا كه هيچ چيزى با تو برابر نيست كه درود فرستى
عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَْحفَظَنى وَ وَلَدى وَ اَهْلى وَ مالى وَ تَحْفَظَنى
بر محمد و آل محمد و نگهدارى مرا و اولاد و خانواده و داراييم را و به نگهدارى خود
بِحِفْظِكَ وَ اَنْ تَقْضِىَ حاجَتى فى كَذا وَ كَذا
نگاهم دارى و حاجاتم را برآورى در مورد فلان قضيه و فلان قضيه
و ذكر كن حاجت خود را
روايت شده كه هر كه را بسوى خدا حاجتى باشد و بخواهد برآورده شود چهار ركعت نماز گذارد و بخواند در هر ركعت فاتحة الكتاب و انعام و در عقب نماز بگويد:
يا كَريمُ يا كَريمُ يا كَريمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ يا اَعْظَمَ مِنْ كُلِّ عَظيمٍ يا
اى بزرگوار اى بزرگوار... اى بزرگ ... اى بزرگتر از هر بزرگ اى
سَميعَ الدُّعآءِ يا مَنْ لاتُغَيِّرُهُ اللَّيالى وَالاَْيّامُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَارْحَمْ
شنواى دعاء اى كه تغييرش ندهد شبها و روزها درود فرست بر محمد و آلش و رحم كن
ضَعْفى وَ فَقْرى وَفاقَتى وَ مَسْكَنَتى فَاِنَّكَ اَعْلَمُ بِها مِنّى وَ اَنْتَ اَعْلَمُ بِحاجَتى
به ناتوانى و ندارى و تنگدستى و بى نواييم زيرا كه تو خود آنها را بهتر از من دانى و داناترى به حاجتم
يا مَنْ رَحِمَ الشَّيْخَ يَعْقُوبَ حينَ رَدَّ عَلَيْهِ يُوسُفَ قُرَّةَ عَيْنِهِ يا مَنْ رَحِمَ اَيُّوبَ
اى كه رحم كردى به يعقوب پير آنگاه كه يوسف نور چشمش را به او بازگرداندى اى كه رحم كردى به ايوب
بَعْدَ طُولِ بَلاَّئِهِ يا مَنْ رَحِمَ مُحَمَّداً وَ مِنَ الْيُتْمِ آواهُ وَ نَصَرَهُ عَلى جَب ابِرَةِ
پس از بلاى طولانيش اى كه به محمد(ص ) رحم كردى و او را از يتيمى سرپرستى كردى و بر گردنكشان و سركشان
قُرَيْشٍ وَ طَواغيتِها وَ اَمْكَنَهُ مِنْهُمْ يا مُغيثُ يا مُغيثُ يا مُغيثُ
قريش ياريش دادى و بر آنها مسلطش ساختى اى فريادرس ... اى فريادرس ...
مى گوئى اين را مكرّر پس سؤ ال مى كنى از خداوند تعالى حاجات خود را كه حق تعالى عطا مى فرمايد آن را
سيّد بن طاوس (ره ) روايت كرده فرموده كه در شب جمعه و شب عيد اضحى دو ركعت نماز بكن و در هر ركعت سوره فاتحه بخوان و آيه اِيّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيّاكَ نَسْتَعينُ را صد مرتبه بگو پس حمد را تمام كن و بعد از حمد بخوان دويست مرتبه سوره توحيد را و چون سلام گفتى هفتاد مرتبه بگو:
لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
پس به سجده برو و دويست مرتبه بگو يا رَبِّ يا رَبِّ پس هر حاجت كه دارى بطلب كه انشاءاللّه بر آورده است .
كه جماعت بسيارى از علماء مانند شيخ مفيد و طوسى و سيّد بن طاوس و ديگران آن را نقل كرده اند از حضرت صادق عليه السلام و كيفيّت آن موافق روايت سيّد چنان است كه هرگاه تو را حاجت مهمّى روى دهد بسوى خداوند عزّوجلّ پس سه روز متوالى كه چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد روزه بگير و چون روز جمعه شد غسل كن و جامه نو و نظيف بپوش پس بالا رو به بامى كه بلندترين بامهاى خانه ات باشد و دو ركعت نماز بجا آور پس دستها را بسوى آسمان بلند كن و بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى حَلَلْتُ بِساحَتِكَ لِمَعْرِفَتى بِوَحْدانِيَّتِكَ وَ
خدايا من به آستان تو فرود آمدم چون به يگانگى و
صَمَدا نِيَّتِكَ وَ اَنَّهُ لا قادِراً عَلى قَضآءِ حاجَتى غَيْرُكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ يا رَبِّ اَنَّهُ
بى نيازيت آشنا بودم و مى دانستم كه كسى جز تو قدرت برآوردن حاجتم را ندارد و به خوبى دانسته ام پروردگارا كه
كُلَّما تَظاهَرَتْ نِعْمَتُكَ عَلَىَّ اشْتَدَّتْ فاقَتى اِلَيْكَ وَ قَدْ طَرَقَنى هَمُّ كَذا وَ كَذا
بهراندازه نعمت بيشتر بر من باريده احتياج و نيازم به تو سختتر شده و اكنون اندوه فلان كار و فلان جريان به من وارد شده
به جاى كذا وكذا حاجت خود راذكركند
وَ اَنْتَ بِكَشْفِهِ عالِمٌ غَيْرُ مُعَلَّمٍ واسِعٌ غَيْرُ
و تو براى برطرف كردن آن داناى بدون معلم هستى و بدون مشقت رفع آن
مُتَكَلِّفٍ فَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى وَضَعْتَهُ عَلَى الْجِبالِ فَنُسِفَتْ وَ وَضَعْتَهُ عَلَى
توانى پس از تو خواهم به حق آن نامت كه نهادى بر كوهها و آنها از هم پراكنده شد و نهادى آنرا بر
السَّمواتِ فَانْشَقَّتْ وَ عَلى النُّجُومِ فَانْتَثَرَتْ وَ عَلَى الاَْرْضِ فَسُطِحَتْ وَ
آسمانها و آنها از هم شكافت و بر ستارگان و آنها فروريخت و بر زمين نهادى پس گسترده شد و
اَسْئَلُكَ بِالْحَقِّ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عِنْدَ عَلِىٍّ وَ
از تو خواهم بدان حقى كه قرار دادى آنرا در پيش محمد صلى اللَّه عليه وآله و در نزد على و
الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَ عَلِىٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَ جَعْفَرٍ وَ مُوسى وَ عَلِىٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ
حسن و حسين و على و محمد و جعفر و موسى و على و محمد و على
وَالْحَسَنِ وَ الْحُجَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ اَنْ
و حسن و حضرت حجت عليهم السلام كه درود فرستى بر محمد و خاندانش و اينكه
تَقْضِىَ لى حاجَتى وَ تُيَسِّرَلى عَسيرَها وَ تَكْفِيَنى مُهِمَّها فَاِنْ فَعَلْتَ فَلَكَ
حاجتم برآورى و دشواريش را آسان كنى و مهمش را كفايت كنى پس اگر انجام دادى كه
الْحَمْدُ وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ غَيْرُ جآئِرٍ فى حُكْمِكَ وَلا مُتَّهَمٍ فى قَضآئِكَ
ستايشت كنم و اگر هم انجام ندهى باز هم ستايشت كنم كه ستمى در حكم تو نيست و نه در داوريت
وَلاحآئِفٍ فى عَدْلِكَ
متهم هستى و نه از عدالت روگردانده اى
پس رخسار خود را مى چسبانى به زمين و مى گويى :
اَللّهُمَّ اِنَّ
خدايا همانا
يُونُسَ بْنَ مَتّى عَبْدُكَ دَعاكَ فى بَطْنِ الْحُوتِ وَ هُوَ عَبْدُكَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ اَنَا
يونس بن متى بنده ات تو را در شكم ماهى خواند و به خاطر اينكه بنده ات بود دعايش را مستجاب كردى و من نيز
عَبْدُكَ اَدْعُوكَ فَاسْتَجِبْ لى
بنده توام تو را مى خوانم پس دعايم مستجاب كن
حضرت صادق عليه السلام فرمود بسا حاجتى از براى من پيدا مى شود و من مى خوانم اين دعا را پس مراجعت مى كنم و حاجتم برآورده شده است .
مؤ لف گويد كه سيّد بن طاوس در جمال الا سبوع كلامى فرموده كه حاصلش اين است كه هرگاه از خداى
تعالى حاجتى خواستى لااقلّ چنان باشد حال تو مثل آنكه هرگاه حاجت مهمّه بطلبى از يكى از پادشاهان
دنيا چه هرگاه حاجتى به ايشان داشته باشى طلب رضا و خوشنودى ايشان مى نمائى به هر چه ممكنت
شود پس همچنين در وقت حاجت خواستن از خدا كوشش كن در تحصيل رضاى او و مبادا كه اقبالت بخدا
كمتر باشد از اقبالت بر ملوك دنيا كه اگر چنين باشد حال تو پس تو از مستهزئين هالكين خواهى بود و
چگونه جايز خواهد بود كه اهتمام تو به رضاى خدا كمتر باشد از اهتمام بر رضاى مخلوقين پس هرگاه منزلت
خدا نزد تو كمتر باشد از منزلت ملوك دنيا كه ايشان بندگان خداى تواند پس تو استخفاف و استهزاء كرده اى
به خدا و حقير شمرده اى عظمت و جلالت او را و از او اعراض كرده اى و هيهات كه در اين صورت ظفريابى به
حاجت خود به سبب نماز يا روزه خود و بايد روزه و نماز تو كه بجهت حاجت بجا مى آورى از روى تجربه
نباشد چه آنكه انسان تجربه نمى كند مگر كسى را كه بدگمان است در حقّ او و حق تعالى مذمّت فرموده
آنهائى را كه گمان بد در حقّ او بردند بقوله تعالى يَظُنُّونَ بِاللّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دآئِرَةُ السَّوْءِ بلكه بايد در
كمال اطمينان و اعتماد باشى به رحمت خدا و به وعده هاى او و اميد تو به خدا در طلب حاجت خود زيادتر
باشد از آنكه قصد كنى حاتم را بجهت طلب يك قيراط چه اگر بجهت يك قيراط قصد حاتم كنى يقين دارى كه
به تو عطا خواهد كرد به هر نحو كه باشد پس بدانكه حاجت تو نزد حق تعالى پست تر و كمتر است از يك
قيراط نزد حاتم پس البّته مبادا كه اعتمادت به حقّ تعالى كمتر باشد و نيز سزاوار است از براى تو كه هرگاه
بجهت حاجتى روزه يا نمازى بجا آورى نيّت كنى آن عمل خود را بجهت الا همّ فالا همّ از حاجات دينيّه خود و
بدانكه اهَمِّ آنها حوائج آن كسى است كه تو در پناه هدايت و حمايت اوئى و آن امام زمان تو صلوات اللَّه
عليه است پس بايد نماز و روزه تو اوّل بجهت قضاء حاجات آن حضرت باشد و بعد بجهت حوائج دينيّه تو و بعد
بجهت آن حاجتى كه عارض تو شده و قصد آن را داشته مثلاً هرگاه ظالمى در صدد كشتن و هلاكت تو باشد
و تو روزه حاجت گرفتى براى خلاصى از شرّ او و بدانكه اهمّ از آن حاجت دينيّه تو است كه آن عفو و رضاى
حق تعالى باشد از تو و آنكه بر تو اقبال فرمايد و عمل تو را قبول خود كند زيرا كه در كشته شدن تو دنياى تو
فاسد شود هرگاه دين تو سالم باشد بعلاوه آنكه اگر كشته نشوى لابد خواهى مرد و لكن اگر عفو و رضاى
خدا براى تو حاصل نشود در دنيا و آخرت هلاك خواهى شد و هولها و شدايدى براى تو حاصل خواهد شد كه
به خيال تو نخواهد رسيد و امّا اينكه گفتيم مقدّم بدار حاجت امام زمان خود را بر حوائج خود پس بجهت آن
است كه بقاى دنيا و اهل آن بواسطه وجود اوست پس هرگاه وجود تو محفوظ باشد بوجود يك نفر ديگر
چگونه مقدّم بدارى حوائج و مراد خود را بر حوائج او بلكه واجبست مقدّم دارى حوائج او را بر حوائج خود و
مراد او را بر مراد خود و بدانكه آن جناب در حاجات خودش از روزه و نماز تو مستغنى است و حاجتى به تو
ندارد لكن مقتضاى بندگى و وظيفه تو آن است كه چنين كنى چنانكه استفتاح مى كنى دعاهاى خود را به
صلوات بر ايشان صَلَواتُ اللَّه عَليهِمْ اَجْمَعينَ
در مكارم است كه چون خواستى در شب بخوابى بگذار نزد سَر خود ظرف نظيفى كه در آن آب طاهر باشد و
بپوشان آن را به پارچه نظيفى و چون بيدار شدى در آخر شب از براى نماز شب از آن آب بياشام سه جرعه
پس وضو بگير به باقى آن آب و رُو به قبله كن و اذان و اقامه بگو و دو ركعت نماز كن و بخوان در آن هر سوره
كه بخواهى از قرآن و چون از قرائت فارغ شدى به ركوع مى روى و مى گوئى در ركوع بيست و پنج مرتبه يا
غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ پس سر از ركوع بر مى دارى و بيست و پنج مرتبه مى گوئى و همچنين در سجده اوّل و
بعد از سربرداشتن و در سجده دويّم و بعد از سربرداشتن در هر كدام بيست و پنج مرتبه مى گوئى و برمى
خيزى و ركعت دوّم را نيز به همين كيفيّت بجا مى آورى كه مجموع سيصد مرتبه گفته شود پس تشهّد مى
خوانى و سلام مى دهى و بعد از نماز سر بسوى آسمان مى كنى و سى مرتبه مى گوئى :
مِنَ الْعَبْدِ الذَّليلِ اِلَى الْمَوْلَى الْجَليلِ
از جانب بنده ذليل بسوى سرور بزرگ
و حاجت مى طلبى همانا به زودى حاجت روا خواهد شد انشاءالله تعالى .
نماز استغاثه به حضرت بتول صلّى اللّه عليها
روايت شده كه هرگاه تو را حاجتى باشد بسوى حقّ تعالى و سينه ات از آن تنگ شده باشد پس دو ركعت نماز بكن و چون سلام نماز گفتى سه مرتبه تكبير بگو و تسبيح حضرت فاطمه سلام الله عليها بخوان پس به سجده برو و بگو صد مرتبه :
يا مَوْلاتى يا فاطِمَةُ اَغيثينى
اى مولاى من اى فاطمه به فريادم برس
پس جانب راست رو را بر زمين گذار و همين را صد مرتبه بگو پس به سجده برو و همين را صد مرتبه بگو پس جانب چپ رو را بر زمين گذار و صد مرتبه بگو پس باز به سجده برو و صد و ده مرتبه بگو و حاجت خود را ياد كن بدرستى كه خداوند برمى آورد آن را انشاءالله تعالى .
مؤ لف گويد كه شيخ حسن بن فضل طبرسى در مكارم الا خلاق فرموده نماز استغاثه به بتول سلام الله عليها دو ركعت نماز مى كنى پس به سجده مى روى و مى گوئى يا فاطِمَةُ صد مرتبه پس جانب راست رُو را بر زمين مى گذارى و صد مرتبه مى گوئى پس جانب چپ مى گذارى و صد مرتبه مى گوئى پس دوباره به سجده مى روى و صد و ده مرتبه مى گوئى پس از آن مى گوئى :
يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْى ءٍ وَ كُلُّ شَيْى ءٍ مِنْكَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُكَ بِاَمْنِكَ مِنْ كُلِّ
اى امان بخش از هر چيز و هر چيز از تو ترسان و بيمناك از تو خواهم به همان امان بخشيت از هر
شَىْءٍ وَ خَوْفِ كُلِّ شَىْءٍ مِنْكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِيَنى اَماناً
چيز و همان ترس هر چيز از تو كه درود فرستى بر محمد و به من امان بخشى
لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ مالى وَ وَلَدى حَتّى لا اَخافَ اَحَداً وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَىْءٍ اَبَدَاً
براى خود و خانواده و مال و فرزندم تا بدانجا كه از هيچكس نترسم و هرگز از چيزى بيم نداشته باشم
اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْى ءٍ قَديرٌ
كه براستى تو بر هر چيز توانايى
و نيز در اين كتاب شريف از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود هرگاه يكى از شما خواهد استغاثه كند بسوى خداوند پس دو ركعت نماز كند پس به سجده رود و بگويد:
يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللَّهِ يا عَلِىُّ يا سَيِّدَىِ الْمُؤْمِنينَ
اى محمد اى رسول خدا، اى على اى دو آقاى مؤ منين
وَالْمُؤْمِناتِ بِكُما اَسْتَغيثُ اِلَى اللَّهِ تَعالى يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ اَسْتَغيثُ بِكُما يا
و مؤ منات به شما دو آقا استغاثه بسوى خداى تعالى كنم اى محمد اى على بوسيله شما فريادخواهى كنم
غَوْثاهُ بِاللَّهِ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ عَلِي وَ فاطِمَةَ
اى فرياد بوسيله خدا و محمد و على و فاطمه
و مى شمارى هر يك از امامان را پس مى گوئى :
بِكُمْ اَتَوَسَّلُ اِلَى اللَّهِ تعالى
بوسيله شما توسل جويم بسوى خداى تعالى
پس بدرستى كه در همان ساعت به فرياد تو خواهند رسيد انشاءاللَّه تعالى .
نماز حضرت حجّت عليه السلام در مسجد جمكران
مسجد جمكران كه در يك فرسخى بلده طيّبه قم مى باشد شيخ مرحوم در نجم ثاقب كيفيّت بناء اين مسجد شريف را به امر امام صاحب الزّمان عليه السلام نقل كرده در حكايت اوّل از باب هفتم آن كتاب و در آن حكايت است كه آن جناب فرمود به حسن مثله جمكرانى مردم را بگو تا رغبت كنند بدين موضع و عزيز دارند و چهار ركعت نماز اينجا بگذارند دو ركعت تحيّت مسجد در هر ركعتى يك بار الحمد و هفت بار قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و تسبيح ركوع و سجود هفت بار بگويند و دو ركعت نماز امام صاحب الزّمان عليه السلام بگذارند بر اين نسق چون فاتحه خواند به اِيّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيّاكَ نَسْتَغينُ رسد صد بار بگويد و بعد از آن فاتحه را تا آخر بخواند و در ركعت دويّم نيز به همين طريق بگذارد و تسبيح در ركوع و سجود هفت بار بگويد و چون نماز تمام كرده شد تهليل بگويد و تسبيح فاطمه زهرا سلام الله عليها و چون از تسبيح فارغ شود سر به سجده نهد و صد بار صلوات بر پيغمبر و آلش صلوات اللَّه عليهم بفرستد و اين نقل از لفظ مبارك امام عليه السلام است كه فَمَنْ صَليّهُما فَكَاَنَّما صَلّى فِى الْبَيْتِ الْعَتيقِ يعنى هر كه اين دو ركعت نماز را بگذارد همچنين باشد كه دو ركعت نماز در كعبه گذارده باشد
نماز امام زمان عليه السلام در شب جمعه
در نجم الثّاقب از كتاب كنوز النّجاح شيخ طبرسى نقل كرده كه بيرون آمد از ناحيه مقدسّه حضرت صاحب الزّمان عليه الصَّلوةُ والسَّلامُ كه هركس را بسوى حق تعالى حاجتى باشد پس بايد كه بعد از نصف شب جمعه غسل كند و بجاى نماز خود رود و دو ركعت نماز گذارد در ركعت اوّل بخواند سوره حمد را و چون به اِيّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيّاكَ نَسْتَعينُ برسد صد مرتبه آن را مكرّر كند و بعد از آنكه صد مرتبه تمام شود تتمّه سوره حمد را بخواند و بعد از تمام شدن سوره حمد سوره قُلْ هُوَاللَّه اَحَد را يك مرتبه بخواند و ركوع و دو سجده بجا آورد و سُبْحانَ رَبَّىِ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ را هفت مرتبه در ركوع بگويد و سُبْحانَ رَبِّىَ الاَْعْلى وَ بِحَمْدِهِ را در هر يك از دو سجده هفت مرتبه بگويد و بعد از آن ركعت دويّم را نيز مانند ركعت اوّل بجا آورد و بعد از تمام شدن نماز اين دعا را بخواند پس بدرستى كه حق تعالى البّته حاجت او را برمى آورد هرگونه حاجتى كه باشد مگر آنكه حاجت او در قطع كردن صله رحم باشد و دعا اين است :
اَللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُكَ فَالْمَحْمِدَةُ لَكَ وَ اِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ مِنْكَ الرَّوْحُ وَ
خدايا اگر فرمانبرداريت كنم پس حمد و ستايش از آن تو است و اگر نافرمانيت كنم تو حجت دارى از تو است مهر و يارى و
مِنْكَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَكَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ اللّهُمَّ اِنْ كُنْتُ
از تو است گشايش منزه است آنكه نعمت داده و قدردانى كرد منزه است آنكه مقدر كرد و آمرزيد خدايا اگر من
عَصَيْتُكَ فَاِنّى قَدْ اَطَعْتُكَ فى اَحَبِّ الاَْشْيآءِ اِلَيْكَ وَ هُوَ الاْ يمانُ بِكَ لَمْ اَتَّخِذْ
تو را نافرمانى كردم ولى در عوض فرمانبرداريت كردم در محبوبترين چيزها در نزد تو و آن ايمان به تو است كه برايت
لَكَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَكَ شَريكاً مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَىَّ لا مَنّاً مِنّى بِهِ عَلَيْكَ وَ قَدْ
فرزندى نگرفتم و برايت شريكى قائل نشدم و اين منتى بود از تو بر من نه اينكه منتى باشد از من بر تو و اينكه تو را
عَصَيْتُكَ يا اِلهى عَلى غَيْرِ وَجْهِ المُكابَرَةِ وَ لاَ الْخُروُجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ وَلاَ
نافرمانى كردم اى خدا نه از روى كبر و عنادورزى بود و نه بخاطر اينكه از تحت بندگيت بيرون رفته
الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ وَلكِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنىِ الشَّيْطانُ فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ
و پروردگاريت را منكر شده باشم بلكه پيروى كردم هواى نفسم را و شيطان مرا لغزاند پس تو را بر من حجت و
الْبَيانُ فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَبِذُنُوبى غَيْرُ ظالِمٍ لى وَ اِنْ تَغْفِرْلى وَ تَرْحَمْنى فَاِنَّكَ
بيان هست و اگر عذابم كنى بخاطر گناهان من است و تو ستمكار بر من نيستى واگر بيامرزى مرا و رحمم كنى پس براستى تو
جَوادٌ كَريمٌ
بخشنده و بزرگوارى
و بعد از آن تا نفس او وفا كند يا كريمُ يا كَريمُ را مكرّر بگويد و بعد از آن بگويد:
يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْى ءٍ وَ كُلُّ شَيْى ءٍ مِنْكَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُكَ بِاَمْنِكَ
اى ايمن از هر چيز و هرچيز از تو ترسان و بيمناك از تو خواهم به همان امانى
مِنْ كُلِّ شَيْى ءٍ وَ خَوْفِ كُلِّ شَيْى ءٍ مِنْكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
كه از هر چيز دارى و آن ترسى كه هرچيز از تو دارند كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و
اَنْ تُعْطِيَنى اَماناً لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ وَلَدى وَ سآئِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ حَتّى
به من امانى دهى براى خود و خانواده و فرزندان و ساير چيزهايى كه به من عطا فرموده اى تا
لااَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَيْى ءٍ اَبَداً اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْى ءٍ قَديرٌ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ
نترسم و بيم نداشته باشم از چيزى هرگز كه براستى تو بر هر چيز توانايى و
نِعْمَ الْوَكيلُ يا كافِىَ اِبْراهيمَ نُمْرُودَ وَ يا كافِىَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَسْئَلُكَ اَنْ
كافى است ما را خدا و نيكو وكيلى است اى كفايت كننده ابراهيم از نمرود و اى كفايت كننده موسى از فرعون از تو خواهم كه
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَكْفِيَنى شَرَّ فلان بن فلان
درود فرستى بر محمد و آل محمد و كفايت كنى از من شر فلان پسر فلان را
به جاى فلان بن فلان نام شخصى را كه از ضرر او مى ترسد و نام پدر او را بگويد و از حق تعالى طلب كند كه ضرر او را دفع نمايد و كفايت كند پس بدرستى كه حق تعالى البّته كفايت ضرر او خواهد كرد انشاءاللّه تعالى و بعد از آن به سجده رود و حاجت خود را مسئلت نمايد و تضرّع و زارى كند بسوى حق تعالى پس بدرستى كه نيست مرد مؤ منى و نه زن مؤ منه اى كه اين نماز را بگذارد و اين دعا را از روى اخلاص بخواند مگر آنكه گشوده مى شود براى او درهاى آسمان براى برآمدن حاجات او و دعاى او مستجاب مى گردد در همان وقت و در همان شب هرگونه حاجتى كه باشد و اين به سبب فضل و انعام حق تعالى است بر ما و بر مردمان ((انتهى )).
مؤ لّف گويد كه نجل جليل شيخ طبرسى رضىّ الدّين حسن بن فضل نيز اين نماز را در مكارم الا خلاق نقل كرده و در اوّل دعا بجاى اَللّهُمَّ اِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ، اِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ ذكر كرده و بعد از حَتّى لا اَخافَ كلمه اَحَداً اضافه كرده و بعد از فِرْعَوْن اَسْئَلُكَ و بقيّه مثل هم اند
منقول از مكارم غسل مى كنى و دو ركعت نماز مى گذارى و زانوهاى خود را برهنه مى كنى در نزد جا نماز خود و صد مرتبه مى گوئى :
يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا حَيّاً لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ بِرَحْمَتِكَ اَسْتَغيثُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ
اى زنده اى پاينده اى زنده اى كه معبودى جز تو نيست به رحمت تو پناه جويم پس درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ وَاَغِثْنىِ السّاعَةَ السّاعَةَ
محمد و همين ساعت به فريادم برس الساعة
پس چون فارغ شدى از اين بگو:
اَسْئَلُكَ اَللّهُمَّ
از تو خواهم خدايا
اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَلْطُفَ لى وَ اَنْ تَغْلِبَ لى وَ اَنْ
كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و اينكه نسبت به من لطف فرمايى و غالب گردانى به نفع من و
تَمْكُرَلى وَ اَنْ تَخْدَعَ لى وَ اَنْ تَكيدَلى وَ اَنْ تَكْفِيَنى مَؤُنَةَ فلان بن فُلان
مكر كنى و خدعه كنى و كيد كنى به نفع من و كفايت كنى از من زحمت فلان ... را
و اين دعاى حضرت رسول صلى الله عليه و آله است در روز اُحُد.
نماز بجهت تيزى ذهن و قوّت حافظه
در مكارم الاخلاق روايت شده از صادقين عليهما السلام كه مى نويسى با زعفران در ظرف نظيفى حمد و آية الكرسى و اِنّا اَنْزَلْناهُ و يسَّ و واقعه و سوره حشر و تبارك و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَد و دو قُلْ اَعُوذُ را پس اين سوره ها را مى شوئى به آب زمزم يا به آب باران يا آب نظيفى پس مى اندازى در آن آب دو مثقال كُندر و ده مثقال شكر و ده مثقال عسل پس بگذار آن را شب در زير آسمان و بگذار بر روى آن آهنى پس آخر شب كه مى شود دو ركعت نماز مى خوانى در هر ركعت حمد و پنجاه بار قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و چون فارغ شدى از نماز آب را مى آشامى كه نيكو و مُجرّب است براى حفظ انشاءاللّه و بيايد در اواخر باب ششم چيزهائى كه سبب كثرت حافظه خواهد بود.
دو ركعت بجا آورد در هر ركعت شصت مرتبه قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد بخواند چون از نماز فارغ شود گناهانش آمرزيده شود .
نماز ديگر شيخ طوسى در مصباح در اعمال روز جمعه گفته روايت شده از عبداللَّه بن مسعود كه گفت فرمود رسول خدا صلى الله عليه و آله هر كسى كه در روز جمعه بعد از نماز عصر دو ركعت نماز گذارد بخواند در ركعت اوّل فاتحه و آية الكرسى و قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ بيست و پنج مرتبه و در ركعت دوّم فاتحه و قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ بيست و پنج مرتبه و چون از نماز فارغ شود بيست و پنج مرتبه بگويد:
لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ از دنيا بيرون نرود تا بنماياند حق تعالى بهشت
جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
را در خواب به او و ببيند مكان خود را در بهشت .
مؤ لّف گويد كه سيد بن طاوس در فصل سى و سيّم جمال الا سبوع نماز براى آمرزش گناهان نقل كرده و فرموده اين نمازى است جليل القدر و عظيم الشاءن حامل اسرار الهى مى شناسد آن را و مَبادا كه در حقّ آن سُستى كنى هر كه طالب است به آن كتاب رجوع كند.
كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله به آن وصيّت فرموده دو ركعت است بين مغرب و عشاء در ركعت اوّل حمد و سيزده مرتبه اِذا زُلْزِلَتْ و در دوّم حمد و پانزده مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَد اگر هر شب بجا آورد ثوابش را غير از خدا كسى نتواند شماره نمايد.
دو ركعت است در هر ركعت حمد و يك مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ و بعد از قرائت رَبِّ عَفْوَكَ عَفْوَكَ پانزده مرتبه و در ركوع ده مرتبه تمام مى كنى مثل نماز جعفر .
مؤ لّف گويد نماز استغفار مثل نماز عفو است مگر آنكه عوض رَبِّ عَفْوَكَ بايد اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ گفته شود و اين نماز براى توسعه معاش نافع است انشاءالله تعالى .
نماز روز شنبه سيّد بن طاوس از حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام روايت كرده كه فرمود خواندم از كتابهاى پدرانم عليهم السلام كه هر كه روز شنبه چهار ركعت نماز گذارد بخواند در هر ركعتى حمد و قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و آية الكرسى بنويسد خداوند عزّوجلّ او را در درجه پيغمبران و شهداء و صالحين و نيكو رفيقانند ايشان .نماز روز يكشنبه و نيز از آن حضرت مرويست كه فرمود هركه روز يك شنبه چهار ركعت نماز بخواند در هر ركعت حمد و سوره تَبارَكَ الَّذى بِيَدِهِ الْمُلْكُ حق تعالى مكان دهد او را در بهشت هر كجائى كه خواسته باشد.
نماز روز دوشنبه و نيز فرمود كه هر كه روز دوشنبه ده ركعت نماز بجاآورد بخواند در هر ركعت حمد و توحيد ده مرتبه حق تعالى در روز قيامت براى او نورى قرار دهد كه روشنائى دهد مَوقِف را تا غبطه برند بر او جميع خلق خدا در آن روز.
نماز روز سه شنبه و نيز از آن حضرت مرويست كه هر كه در روز سه شنبه شش ركعت نماز بگذارد و بخواند در هر ركعت بعد از حمد آيه آمَنَ الرَّسُولُ را تا به آخر و سوره اِذا زُلْزِلَتْ را يك مرتبه حق تعالى گناهان او را بيامرزد و از گناهان بيرون آيد مانند روزى كه از مادر متولّد شده .
نماز روز چهارشنبه و نيز از آن حضرت مرويست كه هر كه روز چهارشنبه چهار ركعت نماز بگذارد و بخواند در هر ركعت بعد از حمد يك مرتبه سوره قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد و سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ خداوند قبول فرمايد توبه او را از هر گناهى و تزويج فرمايد به او حوريّه در بهشت .
نماز روز پنجشنبه و فرمود آن حضرت كه هر كه روز پنجشنبه ده ركعت نماز گذارد و بخواند در هر ركعتى سوره حمد و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَد را ده مرتبه ملائكه به او گويند كه هر حاجتى دارى بخواه كه برآورده خواهد شد.
نماز روز جمعه و نيز فرمود كه هر كه روز جمعه چهار ركعت نماز كند و بخواند در هر ركعتى سوره حمد وَ تَبارَكَ الَّذى بِيَدِهِ الْمُلْكُ و حَّم سجده حق تعالى او را داخل بهشت كند و شفاعت او را در حقّ اهلبيت او قبول فرمايد و نگهدارد او را از فشار قبر و هولهاى روز قيامت راوى سؤ ال كرد از آن حضرت كه در چه وقت از روزها اين نمازها را بايد بجا آورد فرمود از مابين طلوع آفتاب تا وقت زوال .
