پرسش و پاسخ

توضیح سؤال :
امام حسین علیه السلام با این كه مى ‏دانست شهید مى‏ شود ، چرا اقدام به قیام كرد؟
بسم الله الرحمن الرحیم
 با عرض سلام و خسته نباشید! عده ای از افرادی که دنبال پیدا کردن نقص و اشکال از عملکرد امامان می‌باشند ، در شبکه ها... طرح میکنند که اگر امام حسین (علیه السلام) عالم بر شهادتش بود ، چرا به طرف كربلا رفت؟ چنانچه صدمه رساندن خود از محرمات است !!!!
این تفکری که بی‌ سوادان و بهانه جویان دارند .
آیا این سخن صحیح است ؟ چرا؟
پاسخ :
یكی از شبهاتی که ممكن است ذهن خواننده یا شنونده روضه امام حسین علیه السلام را به خود مشغول كند این است که امام حسین علیه السلام با این کار خود را به هلاکتی انداخته اند که خداوند در قرآن با آیه « وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِیكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ؛ خود را با دست هایتان به هلاکت نیندازید » نهی کرده است . وانجام این کار، خود کشی است
چطور ممكن است امام حسین علیه السلام که فرزند رسول گرامی اسلام و امیر المؤمنین علیه السلام است و با دین اسلام آشنایی كامل دارد  چنین كاری كرده باشند ؟
برای رسیدن به جواب از این شبهه مقدمه ای را در مورد معنای آیه « هلاكت » اشاره می نماییم تا معنی هلاکت حرام مشخص شود، تا بعد ببنیم كه آیا این عنوان در مورد قیام بزرگ امام حسین علیه السلام صدق می‌کند یا خیر . خداوند در قرآن فی فرمایند :
وَأَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِیكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ . البقره / 195 .
 در راه خدا انفاق کنید و خود را با دستهایتان به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که خداوند نیکو کاران را دوست دارد .
« تهلکة» در این آیه به معنای هلاکت است و مقصود از آن هر کاری است که انجام آن به انسان ضرر بزرگی بزند که تحمل آن در حالت عادی ممکن نیست ؛ مانند فقر یا مریضی یا مرگ .
این آیه کریمه در ابتدا به انفاق در راه خدا ؛ یعنی فداکاری در راه وی و بخشش در طریقی که او می‌پسندد ، دعوت و پس از آن از انداختن خود در هلاکت منع می نماید . پس مراد از هلاكت در این آیه ، هلاکتی است که از ترک فداکاری و از خود گذشتگی در راه خدا نشأت می گیرد .
سپس می‌فرماید "و نیکی کنید" . یعنی با فداکاری و از خودگذشتگی در راه خدا از نیکو کاران باشید ؛ پر واضح است که هر نوع فداکاری ، فداکاری نیکو نمی باشد و هر بخششی محبوب و پسندیده درگاه خداوند نیست ؛ زیرا اگر چنین بود باید فداکاری های دیوانگان و نادانان نیز ، در نزد خداوند پسندیده باشد .
فداكاری و از جان گذشتگی مورد پسند خداوند شرایطی دارد كه مهمترین آن ، این دو شرط است :
1. فداکاری و از خود گذشتگی در راه و هدفی باشد كه عقلای عالم آن را می‌پسندند؛ و گر نه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آمیز یا ناخود آگاه شود ، مورد پسند خداوند نخواهد بود؛
2 . آن چه در راه او هدیه می‌شود از نظر ارزش ، از خود هدیه ، دارای برتری و فضیلت باشد ؛ مانند گذشتن از مال برای به دست آوردن علم یا سلامتی . و یا قربانی کردن حیوانی برای تامین نیاز غذایی انسان . در یك كلام ،هرچه هدف والاتر باشد فداکاری در راه آن برتر و کامل تر است .
این دو مطلب ، دو شرط اساسی از شروطی هستند که باید در هر بخشش و انفاق و فداکاری رعایت شود تا آن فداکاری نیکو بوده و در راه خدا به حساب آید .
با این مقدمه ، به خوبی مشخص می شود که قیام امام حسین علیه السلام به طور کامل در راه خدا بوده است ؛ زیرا و این دو شرط را به نحو كامل داشته است ؛ بنابراین تمام فداكاری هایی كه آن حضرت در روز عاشورا انجام داده‌اند ، در راه خدا و مورد رضایت الله بوده است.
خلاصه اینکه : آیه هلاکت (یا هر دلیلی که خودکشی را حرام می کند) شامل هر گونه خود را به  خطر انداختن نمی شود ؛ و قربانی کردن جان و مال را اگر برای هدفی بزرگ و شریف - مثل آن قیام جاودان امام حسین علیه السلام – باشد ، حرام نمی کند ؛ چون در فداکاری های حضرت شروط فداکاری شریف و از خود گذشتگی مقدس به بهترین نحو موجود است .
اگر نبود فداکاری حسین علیه السلام در روز عاشورا ، اسلام ، قرآن و هر آن‌چه پیامبران در طول تاریخ آورده بودند ، در زیر آوار بدعت ها ، سیاه نمایی ها و انحرافاتی که خلفای پیشین به وجود آورده بودند دفن می‌شد و اثری از آن باقی نمی‌ماند ؛ همانطور که ادیان گذشته در زیر این رسوبات مدفون شد و اثر درستی از آن‌ها بر جای نماند .
پس قیام امام حسین علیه السلام هم عقلائی است و هم هدفی كه آن حضرت دارد ، از دادن جان و مال و فرزند و در یك كلمه تمام هستی ، باارزش‌تر است .

گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

نوشتن دیدگاه