يكى از آسيب هاى زندگى ماشينى و صنعتى اين است كه به دليل كثرت مشاغل و نيازهاى مادى، ميان افراد خانواده ها جدايى انداخته است. كمتر اتفاق مى افتد كه همه اعضاى يك خانواده، بر سر يك سفره مشترك، غذا بخورند. اين وضعيت، به تدريج، روح انزواطلبى را در افراد خانواده پديد مى آورد و از محبت و الفت آنان نسبت به يكديگر مى كاهد. هم نشينى و گرد آمدن بر سر سفره مشترك، صميمت و صفاى خاصى دارد و حتى لذت خوردنى ها را در ذايقه انسان افزايش مى دهد. چه بسا مشكلات خانوادگى هم پس از خوردن غذا، قابل بررسى و نتيجه گيرى است. پيامبر رحمت درباره دل چسب بودن خوردنى ها مى فرمايد:

اَحَبُّ الطَّعامِ اِلَى اللهِ ما كَثُرَتْ عَلَيْهِ الاَْيدى.(183)

بهترين غذاها آن است كه گروه زيادى بر گرد آن بنشينند.

- پى‏نوشت‏ها -

(183) - همان، ش 82 .

نوشتن دیدگاه