روايت شده كه چون متوكل ملعون از شدت دشمنى و غلبه شقاوت فرمان داد كه روضه مطهره متبر كه حسينيه على راقدها الف الف تحيه را خراب كرده و شخم زده و آب در آن اندازند و اثر آن بناى مقدس را كه مطاف بندگان ارض و سماع است، و كلا از صفحه روزگار محو سازند و شيعيان مخلص ايشان را از زيارت مشهد مقدسه منوره منع نمود. غرض آن لعين از اين افعال؛ اطفاء نور دين و اخفاء آفتاب فضل و شرف ائمه معصومين عليه السلام بود. ولله الحمد كه حكم آن بى آبرو جارى نگشته و هر چند آب بستند از حدى كه به حائر (1)
حسينيه موسوم است جلوتر نرفت و اين حكايت مشهور است و به آنها نيز اكتفا ننمود و به گروهى دستور داد كه شبى بر سر امام همان على النقى عليه السلام ريخته و آن حضرت را به قتل رسانند. آن حضرت از نيت پليد آنها آگاه گشته، شب برخاست و وضو گرفت و به فرزند ارجمند خود امام حسن عسگرى عليه السلام فرمود كه پشت سرش بايستد تا او دعا كند و او آمين بگويد.
بعد از آن برخاست و دو ركعت نماز خواند و دعا كرد به دعايى كه از آن حضرت معروف است كه اللهم انى و جعفر اعبدان من عبيدك و ناصيتنا بيدك. آن حضرت دعا مى كرد و آن خلف گرامى آمين مى گفت. دعا به اتمام رسيده يا نرسيده بود كه از خانه متوكل فرياد فغان بلند شد و بعد از آن خبر رسيد كه جمعى بر سر متوكل ريختند و در وقتى كه مست بود، او را كشتند.
پس آن مايه كفر و نفاق به دعاى آن قبله آفاق اين گونه به قتل رسيد و آن چه در خاطر قساوت نهاد خود براى حضرت داشت، براى خودش اتفاق افتاد.
حضرت امام هادى عليه السلام فرمود: با نعمت هاى خدا معامله شايسته داشته باشيد.
--------------------------
1-نام زمينى كه مرقد حضرت سيد الشهدا عليه السلام در آن است.
-----------------------
حبیب الله اکبرپور

نوشتن دیدگاه